თუ ვერ იქართველებ, ვერ შეკრავ კამარას,
გულში ვერ დაანთებ ცეცხლს,
თუ შენში სიყვარული არ არის ანკარა,
ვერც მოკლეს იტყვი, ვერც გრძელს.

მუზები არ მოდიან...?!  უწყრები სამყაროს,
დემონებს ადარებ მათ.
გინდა რომ მოვიდნენ, შეგკრან და გაწამონ,
ლექსი დაგაწურონ თან :)

მუზები "პოეტო", ჭრელი პეპლებია,
ფარფატით სტუმრობენ იქ,
სადაც სანთელია, სადაც ნათელია,
სადაც დარდია იქ.

რა უნდა სინაზეს სადაც სიბნელეა,
სადაც სიყვარული გამხდარა ინსტიქტი,
სადაც მეგობარი გჭირდება "ზაპასად",
როცა გაჭირდება -  გასცე ვით პაიკი.

სამშობლო არ გიყვარს, არც ძმა არც მამიდა,
დედ-მამა გჭირდება ისიც კი დროებით,
შეყვარებული სხეულის ფხანადა,
რომ სურვილები გისრულოს ყოველთვის.

ამიტომ ვერქაჩავ, ვერა წერ, ვერ შვები,
მიტომაც ენდური ლექს....
მხოლოდ ამბიციით შეპყრობილი რჩები
უმუზოდ, ვერ ლიბრსა წერ.

/კ.ჭიჭინაძე/
13.თებერვალი.2014წ.