 | ავტორი: თანანა
ჟანრი: პოეზია
11 აპრილი, 2014 |
შენთვის, ზოგჯერ, რომ დაფიქრდე კაცი,
რატომ, როგორ, ანდა რისთვის ცხოვრობ?..
ამ კითხვების ვუპასუხე ნაწილს,
ვისი რა საქმეა, ბოლო-ბოლო...
ეს კითხვები სულ რეფრენად მესმის,
შემკითხველი, თუმცა, არსად არ ჩანს.
ფიქრი თითებს ნერვიულად ისრესს,
რადგან მხარზე იგრძნო ჩემი მაჯა...
ჰო, შვილები, ოჯახი კი, მაგრამ...
ბანალური მომეჩვენა ერთობ.
აზრებს ახლა ბალახივით ვმარგლავ,
იქნება, შენც მომეშველო, ღმერთო!..
წლებია, რაც ამ პასუხებს ვეძებ,
ხომ არ სჯობს, რომ გულის თვალსაც ვკითხო?
უცებ ვიტყვი, ისე, ალალბედზე,
-უშურველად რომ გამეცა სითბო...
09.04.14.
ერთხელ ნათქვამი
აკვიატებულ უაზრო ეჭვებს
ვიცილებ, როგორც შესობილ ხიჭვებს.
მოთმენის ლაგამს, კბილით რომ ვღეჭე,
ახლა იმავე კბილებით ვიჭერ...
დუმილი ისევ აპირებს გამწვრთნას,
და საკუთარ თავს მთავაზობს ოქროდ.
მე კი ამ "განძის" მიღების ნაცვლად,
ვამტვრევ ბაგეზე დადებულ ბოქლომს.
ვუხმობ ლოდინით გადაღლილ სიტყვებს,
ყველა ვიცი-ს და ყველა არ ვიცი-ს.
რასაც დუმილის ეკიდა კლიტე,
ერთხელ ნათქვამად რომ გადაიქცეს!
08.04.14
| კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
20. აკვიატებულ უაზრო ეჭვებს
ვიცილებ, როგორც შესობილ ხიჭვებს.
მოთმენის ლაგამს, კბილით რომ ვღეჭე,
ახლა იმავე კბილებით ვიჭერ... აკვიატებულ უაზრო ეჭვებს
ვიცილებ, როგორც შესობილ ხიჭვებს.
მოთმენის ლაგამს, კბილით რომ ვღეჭე,
ახლა იმავე კბილებით ვიჭერ...
18. 12. რომ დაფიქრდე კაციზე გამახსენდა... არ გიფიქრიათ როგორ შეიძლება ყოველდღე ლექს ვწერდეო? ჩემი აზრით ავტორმა ემოციას დაგროვება უნდა აცადოს, წინააღმდეგ შემთხვევაში მსგავსი ნაწერები ჩემთვის არის უემოციო, არაფრისმომცემი რითმებიანი ტექსტი.
მერაბ ჯიხაძე. 2014-04-12 06:00:26
მერაბ ბატონო, თქვენთვის რა უფრო მნიშვნელოვანია, ჩემი ლექსწერის სიხშირე, თუ ლექსის ავკარგიანობა? მართალი გითხრათ, ჭკუაში დამიჯდა თქვენი რჩევა და ლექსებს აწი თარიღებს აღარ მივაწერ, არკვიეთ მერე, რომელი "მაისის" რომელ "პარასკევსაა" დაწერილი... დრო იყო, როცა სტრიქონიც არ მეწერებოდა, წელს კი "წერას" ვყავარ ატანილი და მაცალეთ, ჩემი "გაჭირვებაც" მეყოფა... აწი მუზა, შთაგონება და აზრი რომ მომიკაკუნებენ ტვინის კოლოფსა თუ გულის კარზე, ჯიხაძის მიერ დაწესებულ რეგლამენტს ვერ აკმაყოფილებთ და "მაზეგის-გუშინის-ხვალ" გამოიარეთ -მეთქი, ვეტყვი!!! კრიტიკაზე ალერგია რომ არ მჭირს, თქვენც იცით, თქვენი არა ერთი შენიშვნა გამიზიარებია ბეჯითი მოსწავლესავით... მერაბ ბატონო, როგორ ფიქრობთ, ვგავარ ისეთ ბრიყვს 10 გამოქვეყნებული ლექსიდან ათივე რომ უნაკლო მეგონოს?..
პ.ს.
თქვენს მგრძნობიარე გულს და გამჭრიახ გონებას გაფიცებთ, არ დამზოგოთ, მითხარით, სად არ "იაზრა" აზრმა და სად აგცდათ განცდა?.. 12. რომ დაფიქრდე კაციზე გამახსენდა... არ გიფიქრიათ როგორ შეიძლება ყოველდღე ლექს ვწერდეო? ჩემი აზრით ავტორმა ემოციას დაგროვება უნდა აცადოს, წინააღმდეგ შემთხვევაში მსგავსი ნაწერები ჩემთვის არის უემოციო, არაფრისმომცემი რითმებიანი ტექსტი.
მერაბ ჯიხაძე. 2014-04-12 06:00:26
მერაბ ბატონო, თქვენთვის რა უფრო მნიშვნელოვანია, ჩემი ლექსწერის სიხშირე, თუ ლექსის ავკარგიანობა? მართალი გითხრათ, ჭკუაში დამიჯდა თქვენი რჩევა და ლექსებს აწი თარიღებს აღარ მივაწერ, არკვიეთ მერე, რომელი "მაისის" რომელ "პარასკევსაა" დაწერილი... დრო იყო, როცა სტრიქონიც არ მეწერებოდა, წელს კი "წერას" ვყავარ ატანილი და მაცალეთ, ჩემი "გაჭირვებაც" მეყოფა... აწი მუზა, შთაგონება და აზრი რომ მომიკაკუნებენ ტვინის კოლოფსა თუ გულის კარზე, ჯიხაძის მიერ დაწესებულ რეგლამენტს ვერ აკმაყოფილებთ და "მაზეგის-გუშინის-ხვალ" გამოიარეთ -მეთქი, ვეტყვი!!! კრიტიკაზე ალერგია რომ არ მჭირს, თქვენც იცით, თქვენი არა ერთი შენიშვნა გამიზიარებია ბეჯითი მოსწავლესავით... მერაბ ბატონო, როგორ ფიქრობთ, ვგავარ ისეთ ბრიყვს 10 გამოქვეყნებული ლექსიდან ათივე რომ უნაკლო მეგონოს?..
პ.ს.
თქვენს მგრძნობიარე გულს და გამჭრიახ გონებას გაფიცებთ, არ დამზოგოთ, მითხარით, სად არ "იაზრა" აზრმა და სად აგცდათ განცდა?..
17. იხ. მე-16 კომენტარი.
<3 <3 იხ. მე-16 კომენტარი.
<3 <3
16.
"აზრებს ახლა ბალახივით ვმარგლავ"- ამიტომაც არის თქვენთან სულ, თითქმის რომ არ გვხვდება სარეველები.
"აზრებს ახლა ბალახივით ვმარგლავ"- ამიტომაც არის თქვენთან სულ, თითქმის რომ არ გვხვდება სარეველები.
15. აკვიატებულ უაზრო ეჭვებს
ვიცილებ, როგორც შესობილ ხიჭვებს.
მოთმენის ლაგამს, კბილით რომ ვღეჭე,
ახლა იმავე კბილებით ვიჭერ...
ძალიან მაგარია. ძალიან... აკვიატებულ უაზრო ეჭვებს
ვიცილებ, როგორც შესობილ ხიჭვებს.
მოთმენის ლაგამს, კბილით რომ ვღეჭე,
ახლა იმავე კბილებით ვიჭერ...
ძალიან მაგარია. ძალიან...
14. "ფიქრი თითებს ნერვიულად ისრესს,"
+2 "ფიქრი თითებს ნერვიულად ისრესს,"
+2
13. სასიამოვნოდ ჩასაკითხი ლექსებია...:-*
"ჰო, შვილები, ოჯახი კი, მაგრამ...
ბანალური მომეჩვენა ერთობ."
ჰო...ეს კითხვები ყოველ ჩვენგანს აწუხებს ალბათ...:-*
(ჩემ კატასაც ყავს შვილები და არც ჩემზე ნაკლები დედაა...:))) სასიამოვნოდ ჩასაკითხი ლექსებია...:-*
"ჰო, შვილები, ოჯახი კი, მაგრამ...
ბანალური მომეჩვენა ერთობ."
ჰო...ეს კითხვები ყოველ ჩვენგანს აწუხებს ალბათ...:-*
(ჩემ კატასაც ყავს შვილები და არც ჩემზე ნაკლები დედაა...:)))
12. რომ დაფიქრდე კაციზე გამახსენდა... არ გიფიქრიათ როგორ შეიძლება ყოველდღე ლექს ვწერდეო? ჩემი აზრით ავტორმა ემოციას დაგროვება უნდა აცადოს, წინააღმდეგ შემთხვევაში მსგავსი ნაწერები ჩემთვის არის უემოციო, არაფრისმომცემი რითმებიანი ტექსტი. რომ დაფიქრდე კაციზე გამახსენდა... არ გიფიქრიათ როგორ შეიძლება ყოველდღე ლექს ვწერდეო? ჩემი აზრით ავტორმა ემოციას დაგროვება უნდა აცადოს, წინააღმდეგ შემთხვევაში მსგავსი ნაწერები ჩემთვის არის უემოციო, არაფრისმომცემი რითმებიანი ტექსტი.
11. შენთვის, ზოგჯერ, რომ დაფიქრდე კაცი,
რატომ, როგორ, ანდა რისთვის ცხოვრობ?..
კაცმა, ხანგრძლივი ცხოვრების მანძილზე, მიწიერი ცხოვრების ყოველნაირი სიტკბო და სიმწარე, რომ იგემოს, ბუნების აუხსნელი საიდუმლოს
მაინც ვერ ამოხსნის, ადამიანის ყოფის, ცხოვრების არსს მაინც ვერ ჩაწვდება! შენთვის, ზოგჯერ, რომ დაფიქრდე კაცი,
რატომ, როგორ, ანდა რისთვის ცხოვრობ?..
კაცმა, ხანგრძლივი ცხოვრების მანძილზე, მიწიერი ცხოვრების ყოველნაირი სიტკბო და სიმწარე, რომ იგემოს, ბუნების აუხსნელი საიდუმლოს
მაინც ვერ ამოხსნის, ადამიანის ყოფის, ცხოვრების არსს მაინც ვერ ჩაწვდება!
10. საინტერესო სახეებია საინტერესო სახეებია
9. კარგებია ძალიან.მიხარია აქ შემოსვლა სულ:* მეორე ლექში იდო საჩემო ბევრი რამ :) 555
წარმატებებს გისურვებთ ყოველ მხრივ.მიხარია თქვენი შემოქმედების კითხვა :* <3 კარგებია ძალიან.მიხარია აქ შემოსვლა სულ:* მეორე ლექში იდო საჩემო ბევრი რამ :) 555
წარმატებებს გისურვებთ ყოველ მხრივ.მიხარია თქვენი შემოქმედების კითხვა :* <3
8. მოთმენის ლაგამს, კბილით რომ ვღეჭე,
ახლა იმავე კბილებით ვიჭერ...
++++++++++++++555555555555555 მოთმენის ლაგამს, კბილით რომ ვღეჭე,
ახლა იმავე კბილებით ვიჭერ...
++++++++++++++555555555555555
7. "რომ დაფიქრდე " კი არა, დაუფიქრებლადაც საკუთარ თავთან ნათქვამი სიმართლე...
ბოლო- ბოლო ხომ უნდა გატყდეს კლიტე!
"კბილებით ნაღეჭი მოთმენის ლაგამი"__უტყუარი ნივთმტკიცება. "რომ დაფიქრდე " კი არა, დაუფიქრებლადაც საკუთარ თავთან ნათქვამი სიმართლე...
ბოლო- ბოლო ხომ უნდა გატყდეს კლიტე!
"კბილებით ნაღეჭი მოთმენის ლაგამი"__უტყუარი ნივთმტკიცება.
6. კარგებია, მომეწონა ++ კარგებია, მომეწონა ++
5. დიდი მადლობა, მეუდაბნოვე, შენი ანალიზის მერე სულ სხვანაირად აღვიქვამ ლექსს!!!
გმადლობ, ვალტერ ეგო, ვეცდები გავითვალისწინო თქვენი შენიშვნა... დიდი მადლობა, მეუდაბნოვე, შენი ანალიზის მერე სულ სხვანაირად აღვიქვამ ლექსს!!!
გმადლობ, ვალტერ ეგო, ვეცდები გავითვალისწინო თქვენი შენიშვნა...
4. ორივე ლექსი ავტორის სიმაღლეზე დგას. მხოლოდ პირველის შესახებ ვიტყვი და რაც შეიძლება – მოკლედ.
~რომ დაფიქრდე კაცი...~
ლირიკული გმირი თავს უსვამს შეკითხვას: ~რატომ, როგორ, ანდა რისთვის ცხოვრობ?..~ ფილოსოფიურ ასპექტში ეს არის მარადიული კითხვა, მაგრამ ავტორი(გმირი) არ ფილოსოფოსობს, ზოგად ასპექტებს არ ეხება – ის საკუთარ სულში იჩხრიკება.
ოჯახი და შვილები კი არის აღიარებული ფასეულობა, სიცოცხლის აღიარებული გამართლება, მაგრამ ლირიკულ გმირს ეს ფასეულობები არასაკმარისად ეჩვენება: ~ჰო, შვილები, ოჯახი კი, მაგრამ... / ბანალური მომეჩვენა ერთობ~. ამის გარდა მას კიდევ რაღაც უნდა. ის მიიჩნევს რომ სიცოცხლის აზრი კიდევ სხვა რაღაცაშია: ~იქნება, შენც მომეშველო, ღმერთო!.. / წლებია, რაც ამ პასუხებს ვეძებ~... ამ პასუხებს ის ეძებს გონების თვალით, მაგრამ პასუხი ვერ იპოვა და მკითხველს და საკუთარ თავს ეუბნება: ~ხომ არ სჯობს, რომ გულის თვალსაც ვკითხო?~ ანუ ხომ არ სჯობდა, გრძნობების კარნახით მეცხოვრაო.
~უცებ ვიტყვი, ისე, ალალბედზე,
-უშურველად რომ გამეცა სითბო...~
ორივე ლექსი ავტორის სიმაღლეზე დგას. მხოლოდ პირველის შესახებ ვიტყვი და რაც შეიძლება – მოკლედ.
~რომ დაფიქრდე კაცი...~
ლირიკული გმირი თავს უსვამს შეკითხვას: ~რატომ, როგორ, ანდა რისთვის ცხოვრობ?..~ ფილოსოფიურ ასპექტში ეს არის მარადიული კითხვა, მაგრამ ავტორი(გმირი) არ ფილოსოფოსობს, ზოგად ასპექტებს არ ეხება – ის საკუთარ სულში იჩხრიკება.
ოჯახი და შვილები კი არის აღიარებული ფასეულობა, სიცოცხლის აღიარებული გამართლება, მაგრამ ლირიკულ გმირს ეს ფასეულობები არასაკმარისად ეჩვენება: ~ჰო, შვილები, ოჯახი კი, მაგრამ... / ბანალური მომეჩვენა ერთობ~. ამის გარდა მას კიდევ რაღაც უნდა. ის მიიჩნევს რომ სიცოცხლის აზრი კიდევ სხვა რაღაცაშია: ~იქნება, შენც მომეშველო, ღმერთო!.. / წლებია, რაც ამ პასუხებს ვეძებ~... ამ პასუხებს ის ეძებს გონების თვალით, მაგრამ პასუხი ვერ იპოვა და მკითხველს და საკუთარ თავს ეუბნება: ~ხომ არ სჯობს, რომ გულის თვალსაც ვკითხო?~ ანუ ხომ არ სჯობდა, გრძნობების კარნახით მეცხოვრაო.
~უცებ ვიტყვი, ისე, ალალბედზე,
-უშურველად რომ გამეცა სითბო...~
3. კარგი ლექსებია, ავტორისებური, ნაფიქრი, ტკივილით დაწერილი.
აქ ,,ვისი რა საქმეა, ბოლო-ბოლო..." რიტმიდან ვარდება მკითხველი (ავტორს ეს უჩემოდაც მოეხსენება). სხვა მხრივ გამართული ლექსებია! კარგი ლექსებია, ავტორისებური, ნაფიქრი, ტკივილით დაწერილი.
აქ ,,ვისი რა საქმეა, ბოლო-ბოლო..." რიტმიდან ვარდება მკითხველი (ავტორს ეს უჩემოდაც მოეხსენება). სხვა მხრივ გამართული ლექსებია!
2. მეც მეორე უფრო მომეწონა :) მეც მეორე უფრო მომეწონა :)
1. ისევ მეორე! :) ისევ მეორე! :)
|
|
| მონაცემები არ არის |
|
|
