---

ჩემი სახლის  კუთხეში  მჯდომ  ჭაღარა  ქალთან
რამდენი  წელია  ვყიდულობ მინდვრის  ყვავილებს.
მომაქვს  სახლში.
ვწვები წაბლისფერ  იატაკზე 
და როგორც საფლავზე, მკერდზე  ვილაგებ.
მე ზურგში დაჭრილი ყველა მოღალატე 
ჩუმად დავასამარე გულში, უთვისტომოდ,
უეროვნებოდ, დიდი  ხანია...
მერე მახსოვს, მთელი  დღე  მუნჯივით ვდუმდი
და აღარ ვითვლიდი ჩავლილ ომებს...
ვწევარ. გარეთ  უკვე  გათენდა.
ვწევარ  ჭერს თვალებმიშტერებული.
სხვა  წელსაც  მოვალ  ყვავილებით  და მივაგებ პატივს ჩემს  ხსოვნას_
ერთი  სხეულის  ერთადერთი  ჭირისუფალი.