URAKPARAKI

ავტორი: თამარ ბუკია
ჟანრი: პოეზია
15 ივლისი, 2014

პ ა წ ა წ უ ნ ე ბ ი... (მინიმალისტური ლექსები)

* * *
იქნებ სამშობლომ ვერც კი იგრძნოს სიკვდილი ჩემი,
მაგრამ ვიცი, რომ მეგობრები ატირდებიან!!!

* * *
როცა მეგონა, არასოდეს შევმცდარვარ - მეთქი,
მე თურმე მაშინ, სწორედ მაშინ ვცდებოდი თურმე!!!

* * *
როგორ დამღალა უთავბოლო ამბიციებმა! -
ფშუტე თავთავი უფრო მორცხვად დგას თავდახრილი,
ვიდრე მავანნი ფშუტე გონებით!

* * *
სულის სიღრმეში ჩავიხედე, გავკადნიერდი:
ისე, ვით ზღვაში ფერად კენჭებს,
ფერად ფიქრებს არ ჰქონდა დათვლა...

* * *
ბ ა ვ შ ვ ო ბ ა მ მაშინ დამიქნია შორიდან ხელი,
როცა ს ი ყ ვ ა რ უ ლ ს კარი ცხვირწინ მივუჯახუნე!

* * *
თუ “მეგობრობას” გადაარქმევ ოდესმე სახელს,
ეცადე, “ვნება” - “სიძულვილში” არ აგერიოს!

* * *
უცოდველობას ელევი და ცოდვილი ხდები,
თუკი სატანას მიუცუცქდი და ემსახურე...

* * *
სახიფათოა დიდი გრძნობის ცეცხლად ანთება, -
შენ თითებს დაგწვავს, სხვას კი შთანთქავს ვნების ხანძარი...

* * *
მგონია, წვიმის ყოველ წვეთში – უფლის ცრემლია...
მწარედ დასტირის დედამიწას, ჩვენგან განაწირს!

* * *
ვკარგავთ ახლობელს,
ვკარგავთ მეგობარს,
უბრალოდ ნაცნობს
და ყოველ მათგანს მიაქვს ჩვენი სულის მცირე ნაწილი.
სულის ეს “მცირე” დანაკარგი მიაგავს საცობს,
ხორხში და გულში რომ გვაქვს გაჩრილი.

* * *
მამა, თორმეტი წელი გახდა, რაც მიმატოვე...
მაშინ რატომ ვგრძნობ ასე მძაფრად სითბოს თითების,
როცა მიჭირს და უხილავი ხელი მიჭერს დაცემისაგან?

გადმოწერეთ PDF ფორმატში

კომენტარები

ილუსტრაციები

რეცენზიები

13. * * *
მგონია, წვიმის ყოველ წვეთში – უფლის ცრემლია...
მწარედ დასტირის დედამიწას, ჩვენგან განაწირს!
....

ნილა. 2014-07-18 22:06:20

12. მგონია, წვიმის ყოველ წვეთში – უფლის ცრემლია...
მწარედ დასტირის დედამიწას, ჩვენგან განაწირს!

ალბათ მართლა ასეა..

მანანა კაკაჩია. 2014-07-17 19:02:26

11. ჩემი გულთბილი მოკითხვა თამარს : )

მერაბ ჯიხაძე. 2014-07-16 02:19:53

10. თამარ, თქვენს კომპეტენციაში არავის შეპარვია ეჭვი, მე ვთქვი რომ თურმე ორჯერ ვერ მოიხდინა თქო, შეცდომაა თქო არ მითქვამს, შეცდომად, უფრო სწორად უადგილოდ იქ მეს არსებობა ვახსენე, რაშიც მეთანხმებით ვხედავ.

დიდი პატივისცემით

ჯაფარა77. 2014-07-16 01:51:26

9. გულიანია 5

კამილა. 2014-07-16 00:40:37

8. გულიანია 5

კამილა. 2014-07-16 00:40:25

7. ქრონოლოგიურად გაძლიერებულია. ბოლოსკენ მეტად მომეწონა.

ჩემი აზრით, მეორე მინიმაში "თურმეს" ნაცვლად "სწორედ" რომ განმეორდეს ვფიქრობ უკეთესად გამოვა.

თ-ბ. 2014-07-16 00:34:11

მხოლოდ მესამე მომეწონა და შეგიძლიათ ამ კომენტარის პასუხად მიძღვნათ. :D
ჯაფარა77. 2014-07-15 02:34:48

ჯაფარა, ამას როგორ გაკადრებ? :))))) ვერაფით შეგადარებ ფშუტე თავთავს! :)

ახლა კი გეტყვი, რატომ გპასუხობ ამ კომენტარზე:
1. ქართული ენა ვერ ითავისებს ორ უარყოფას. და ამას სულ ვამბობ-ხოლმე...
2. ქართულ ენაში არ შეიძლება მრავლობითი რიცხვის ხმარება რაოდენობის აღმნიშვნელი სიტყვების შემდეგ...
3. ქართულ ენაში არ არსებობს ისეთი სიტყვები, როგორიცაა: თმები (არის თმა და თმის ღერი!) ცეცხლები, თოვლები, ასანთები და ა.შ... და ამასაც ძალიან ხშირად ვამბობ-ხოლმე;
4. ქართულ ენაში "რომ"-ის წინ ყოველთვის არ იწერება მძიმე, მაგრამ საიტელების 80%-მა ან არ იცის ეს და ან ვერ დაიმახსოვრა!

გავაგრძელო?
არ ღირს! ეს კიდევ უფრო გააღიზიანებს მავანთ!

მაგრამ არსად წერია, რომ ერთ წინადადებაში (პოეზიაში!!!) არ შეიძლება ერთი და იმავე სიტყვის ორჯერ ხმარება, თუკი ეს აზრის გასამძაფრებლად ან დასაკონკრეტებლად არის საჭირო!
და ისე, მანდ ორჯერ არის ნახმარი არა მხოლოდ "თურმე" კი არა, მეორე სიტყვაც: "მაშინ"... :)

"როცა მეგონა, არასოდეს შევმცდარვარ - მეთქი,
მე თურმე მაშინ, სწორედ მაშინ ვცდებოდი თურმე!"

ამ მინიმალისტურებიდან პირველი ლექსი 1977 წელსაა დაწერილი, როცა 18 წლისა ვიყავი... და ბოლო ლექსი - 2012-ში, როცა მამა 12 წლის გარდაცვლილი იყო... მას შემდეგ მინიმალისტური აღარაფერი დამიწერია... :)
ასე რომ, დიდსულოვნად აპატიე 18 წლის გოგონას, რომელიც არსად აქვეყნებდა თავის ლექსებს და ისიც კი არ იცოდა მაშინ, ოდესმე გამოაქვეყნებდა თუ არა! :)))

ყველას დიდი მადლობა, ვინც წაიკითხა!

თამარ ბუკია. 2014-07-16 00:22:56

5. მამა, თორმეტი წელი გახდა, რაც მიმატოვე...
მაშინ რატომ ვგრძნობ ასე მძაფრად სითბოს თითების,
როცა მიჭირს და უხილავი ხელი მიჭერს დაცემისაგან?

ყველა კარგია, მაგრამ ეს განსაკუთრებით.

აირინი. 2014-07-15 11:40:57

4. როცა მეგონა, არასოდეს შევმცდარვარ - მეთქი,
მე თურმე მაშინ, სწორედ მაშინ ვცდებოდი თურმე!!!

ბუდულა. 2014-07-15 11:34:24

3. * * *
როცა მეგონა, არასოდეს შევმცდარვარ - მეთქი,
მე თურმე მაშინ, სწორედ მაშინ ვცდებოდი თურმე!!!

* * *
მგონია, წვიმის ყოველ წვეთში – უფლის ცრემლია...
მწარედ დასტირის დედამიწას, ჩვენგან განაწირს!

ესენი განსაკუთრებით მომეწონა.

ძალიან კარგებია ... + 5

მე-დეა. 2014-07-15 10:27:31

2.
* * *
მგონია, წვიმის ყოველ წვეთში – უფლის ცრემლია...
მწარედ დასტირის დედამიწას, ჩვენგან განაწირს!....._ეს განსაკუთრებით!
ბევრი კარგი ადგილი იყო,მომეწონა.წარმატებები + +

ნემეზიდა ნემე. 2014-07-15 08:12:10

1. როცა მეგონა, არასოდეს შევმცდარვარ - მეთქი,
მე თურმე მაშინ, სწორედ მაშინ ვცდებოდი თურმე!!!

ვცდებოდი თავისთავად შეიცავს პირველ პირს და მე უადგილოა აქ. ვერც ორი თურმე მოიხდინა ერთ ხაზში. --სხვაგან ასეთ ხარვეზს ამჩნევთ და აქ რა დაგემართათ -ჩემი არ იყოს.
მხოლოდ მესამე მომეწონა და შეგიძლიათ ამ კომენტარის პასუხად მიძღვნათ. :D

ჯაფარა77. 2014-07-15 02:34:48