შენ თუ ცა ხარ და ცხრათვალა მზე ხარ,
მე ცისარტყელად დაგემართები
და სანამ სადმე სხვის სულში ჩახვალ,
ჰორიზონტს სანამ ჩაეფარები,
ჩაგაცმევ ზღაპრულ პატარძლის კაბას
ცხელ გულში ჩუმად ჩაგეპარები.
მოვძებნით ცაში ვარსკვლავთა დაბას,
ღრუბლების იქით ჩავესახლებით.
რა პატივია მზის ქმარი გერქვას,
მე ასეთ პატივს ვერ გეახლები.
უბრალოდ გულის დამჩემდა თუთქვა,
დამჭირდი როგორც სულის თანმხლები.
ვინ იტყვის რომ ვარ ცივი და გულქვა,
თუ გულში სითბოს მზემ მიაგენი.
უნდა ვიყვირო რომ შენ ხარ სუნთქვა,
ჩემი ნატეხი და ტკბილი სენი.
რომ შენი სახით ჩამოდგა ზეცა,
და მე სამყარო მაშინ ვიგრძენი.
მე ცისარტყელა გახლავარ ჩემო,
ავდარს და დელგმას მე დაგიხსენი.

ალეკო მიშელაშვილი