ჩვენი ცხოვრება ძირითადად არის კადრები
მისდევს ერთმანეთს გადაბმული ორი ლენტივით.
და ეგ თვალები, თავისთავად თუ იკადრებენ,
იქნება ჩემი სამუდამო ორიენტირი.
და ეგ ხელები ჩემს ხელებში დაივანებენ,
შენი ფანჯრის წინ თავდახრილი სდუმან ვერხვები.
ჰგავხარ თამბაქოს, ყოველ ღამით თავს რომ ვანებებ,
დილით კი ისევ მის ნისლისფერ კვამლში ვეხვევი.
ფილტვებს კი თითქოს არც ჟანგბადი არ უკავდება,
რადგანაც ვფიქრობ გულს ავადმყოფს წამლად მოედე.
უფალს მოვპარავ ჩუმად მე ჩემს წილ უკვდავებას,
და შენ გაჩუქებ, ასე გვიყვარს ჩემო პოეტებს.