ფერდობები ჯერ არ ჩაუმთავრებია,
დაშრიალებს შემოდგომა მრეში,
ორაგულის ფერდებივით ხალებიან
საბადურის გამჭვირვალე ტყეში.
მდინარესთან ჩასარბენი ბილიკები
ვიწროა და ჩაგვახუტებს უფრო.
შენ თვალებით ათას რამეს მომიყვები,
არც თითები იქნებიან უბრად.
ბალახები, ნაპირს მწვანედ შერჩენილი,
ჯერაც მთელი, ჯერაც გასათელი...
ასკილებზე დაკაწრული თითებივით
ამეწვება დაკოცნილი ყელი.
მერამდენე შემოდგომას ჩაუვლია,
მერამდენედ ავყოლივარ სიზმრებს.
კარგი იყო, მაგრამ უკვე წარსულია,
მინდა...
მინდა...
მინდა გამოვფხიზლდე...
ფერდობები ჯერ არ ჩაუმთავრებია,
დაშრიალებს შემოდგომა მრეში,
ორაგულის ფერდებივით ხალებიან
საბადურის გამჭვირვალე ტყეში.