ნაზი ცირცველის ტოტს შევეხები,
ავადმყოფ რთხმელას მიუალერსებ,
მე ცას თვალებში მაღალს ჩავხედავ,
მაშინ მივხვდები, რატომაც ვცხოვრობ.

მომეფერება ქარი ხელებზე,
მკერდში გულს გამითბობს კაშკაშა მზე,
ოქროს ფერ გვირილას დავაცქერდები,
მაშინ მივხვდები, რატომაც ვცხოვრობ.

დაე დასველდეს ნისლი თვით ნამით,
მე მთვარემ გზები მინათოს ღამით,
და როს ვიხილავ ოცნებას ახლოს,
მაშინ მივხვდები, რატომაც ვცხოვრობ.

მსურს შენში გული არ ჩაიძიროს,
და იტივტივოს სულმა მარადჟამს,
ცისკრის ვარსკვლავი ალიონს სდევდეს,
მე როცა მიყვარს, მე მაშინ ვცხოვრობ.

ნაზი ცირცველის ტოტს შევეხები,
ავადმყოფ რთხმელას მიუალერსებ,
მე ცას თვალებში მაღალს ჩავხედავ,
მაშინ მივხვდები, რატომაც ვცხოვრობ.

            ქართულად ითარგმნა  01.10.014

Жюр22

Я ЛЮБЛЮ, ЭТО ЗНАЧИТ Я ЖИВУ

Я ВЕТОЧКУ НЕЖНОЙ РЯБИНЫ ПОТРОГАЮ
И ПОГЛАЖУ У РЕЧКИ БОЛЬНУЮ ОЛЬХУ,
ЗАГЛЯНУ В ГЛАЗА НЕБА ВЫСОКОГО
И ПОЙМУ, ЗАЧЕМ Я НА СВЕТЕ ЖИВУ.

ПУСТЬ МНЕ ВЕТЕР ПОГЛАДИТ ЛАДОНИ,
НУ А СОЛНЦЕ СОГРЕЕТ МОЮ ГРУДЬ,
ЗАГЛЯНУ В РОМАШКИ ЛИЦО ЗОЛОТОЕ
И ПОЙМУ, ЗАЧЕМ Я НА СВЕТЕ ЖИВУ.

ПУСТЬ ТУМАНЫ РОСОЮ ПРОМОКНУТ
И ЛУНА ОСВЕЩАЕТ МНЕ НОЧЬЮ ПУТЬ,
А МЕЧТА БЛИЗКАЯ И ТАКАЯ ДАЛЁКАЯ,
Я ПОЙМУ, ЗАЧЕМ Я НА СВЕТЕ ЖИВУ.

ПУСТЬ МОЁ СЕРДЦЕ В ТЕБЕ НЕ УТОНЕТ
И ДУША БУДЕТ ВСЕГДА НА ПЛАВУ,
БЕЛЫЙ СВЕТ С ПОЛЯРНОЙ ЗВЕЗДОЮ,
Я ЛЮБЛЮ, ЭТО ЗНАЧИТ Я ЖИВУ.

Я ВЕТОЧКУ НЕЖНОЙ РЯБИНЫ ПОТРОГАЮ
И ПОГЛАЖУ У РЕЧКИ БОЛЬНУЮ ОЛЬХУ,
ЗАГЛЯНУ В ГЛАЗА НЕБА ВЫСОКОГО
И ПОЙМУ, ЗАЧЕМ Я НА СВЕТЕ ЖИВУ...

       
© Copyright: Жюр22, 2014
Свидетельство о публикации №114080700316


============================================

ვტორი: რინა
ჟანრი: თარგმანი
28 აპრილი, 2017

მოცარტი და სალიერი 


                            დაქანცულა სანთლის შუქი,                                       
                            სიჩუმეში ჰანგთა კონა ფრენს,                                   
                            კვლავაც ღელავს წრფელი სული,                               
                            ორ გენიას ღამე არ სძინავს.                                             

                            თითები  კვლავ კლავიშებში                                       
                            ჩაძირულან,  წრფელი ნატვრით თრთის               
                            გაზაფხულის ყვავილნარში                                                   
                            მოლივლივე ეს მელოდია.                                           
                 
                            ორი გენია - ლაღად ფრენს ცაზე.                               
                            წრფელი ცრემლი მდნარი თოვლის                         
                            ცისფერ ოცნებას სიყვარულზე 
                            გაზაფხულზე აირეკლავს.                                             

                            თრთოლვარე ფერები ირევა.                                           
                            ღამეს ცვლის ვარსკვლავთნათება.                             
                            სხივებად იღვრება მუსიკა,                                           
                            ზღაპარი როს იბადება.                                                           
                           
                            ჩვენთვის იშვა  მელოდია,                                                 
                            სულს სიმღერას რომ აიძულებს.                                     
                            დაქანცულა სანთლის შუქი,                                                       
                            ორ გენიას ჯერ არა სძინავს. 

                          ორი გენია - ორი ფრინველი   
                                ცაში დაფრინავს გალაღებული...                                                       

                       
                                ნაპოვნია მათი საერთო, ბრწყინვალე ნაწარმოები.




Два гения
Жюр
                                                Моцарт и Сальери


                                Два гения всю ночь не спали,
                                Огонь свечи гореть устал,
                                А музыка в тиши летала,
                                Дух откровений трепетал.

                                И пальцы в клавишах тонули
                                Мелодией весны цветов
                                И так они и не уснули,
                                Делились светлою мечтой!

                                Два гения - две птицы в небе
                                И луч надежды голубой,
                                В слезинках тающего снега,
                                Весна с мечтою и любовь!

                                И родилась на диво сказка,
                                Той музыки пролился свет,
                                Смешались трепетные краски,
                                Сменилась ночь на звёзд рассвет.

                                Два гения всю ночь не спали,
                                Огонь свечи устал гореть,
                                Мелодия для нас рождалась,
                                И заставляла души петь!

                                Два гения - две птицы в небе...



                                        Нашли их совместное, прекрасное произведение


© Copyright: Жюр22, 2016
Свидетельство о публикации №116021901741


=================================================================


სხვაგვარი არ ძალგვიძს ჩვენ სიყვარული

ჭურჭელი ტყდება - წარმატებისთვის, 
სხვაგვარი არ ძალგვიძს სიყვარული,
კუთხეს მიუჩენთ ნამუს მდუმარეს,
სევდიან იგავს ვთხზავთ გულმოსული… 

ფეხი გვიცდება, გოდებას ვიწყებთ, 
ფუჭად ვაგროვებთ ნამსხვრევებს გრძნობის, 
ჩვენ ხომ სიყვარულს სხვაგვარს არა ვცნობთ,
სადაც ვიწროა - იქ  წყდება თოკიც! 

გვწამს და მოველით, ვოცნებობთ, ვიცით,
ვცდებით, ვეცემით - კვლავ წამოვდგებით 
იარებით და თავზე კოპებით,                 
ჩვენ არა ვტყდებით, მხოლოდ ვიხრებით.

ჭურჭელი ტყდება - წარმატებისთვის,   
იქ ტყდება სადაც ძლიერ სუსტია, 
არა ვიცით რა სხვა სიყვარულის,     
ბედნიერებას ვეძებთ წყვდიადში.       

სხვაგვარი არ ძალგვიძს ჩვენ სიყვარული… 



Мы не можем любить иначе
Жюр22
                            Бьём посуду и ждём удачу,
                            Мы не можем любить иначе,
                            Ставим в угол притихшую совесть
                            И в сердцах пишем грустную повесть...

                            Оступившись, с печалью плачем,
                            Собираем мы страсти осколки,
                            Мы не можем любить иначе,
                            Рвётся там, где уж слишком тонко!

                            Ждём и верим, надеемся, знаем,
                            Ошибаемся, падаем, вскочим,
                            Шишки мы на себе набиваем,
                            Но, не сгибаемся, между прочим!

                            Бьём посуду и ждём удачу,
                            А рвётся там, где уж очень тонко,
                            Мы не можем любить иначе,
                            Ищем счастье, на ощупь, в потёмках...

                            Мы не можем любить иначе...


© Copyright: Жюр22, 2016
Свидетельство о публикации №116063001164