ოთახი სავსეა სხვადასხვა ნივთებით,
ოთახი,
ბოლის და სიცივის სავანე,
აზრიდან დღითიდღე ბჟუტავ და მიქრები,
ვიცი რომ მანანებ.

მაგრამ ეს ოთახი ერთად ვერ დაგვიტევს,
ვერ ვუშვებ ჩემს ერთგულ იისფერ მეგობარს,
შენ კვამლი გაწუხებს, წუხილი გატირებს,
ესეც კი ეყოფა.

რომ ერთად არ ვიყოთ,
დავუსვათ წერტილი,
მოგონილ ცხოვრებას შევაყრი სიცხადეს,
ნუ წახვალ ძვირფასო მორიგი ღმერთივით,
ამოხვალ კისრამდე.

დაქალებს გექნებათ ყავა და ჭორები,
ოთახში ამინდი მეგობარს მისველებს,
ვიცი რომ ვინანებ და მაინც გშორდები,
დროებით ვისვენებ.