მწვანეთვალება, ქერა თმებით, კარგი ტანითაც,
არ გიცნობ... მაგრად მენატრები... რა დრო გავიდა...
შევდივართ პორტში, ამ ქალაქმა თითქოს გამთვალა,
მეზღვაურები დილიდანვე უკვე დამთვრალან.
დავბორიალობ, როგორც იქნა ბარიც გამოჩნდა,
ჯერ ვერ ვმეგობრობ ჩემს ქათქათა ტანისამოსთან.
ამეკვიატა თევზის სუნი, თევზის გემოთი,
ეს დღე არ მინდა გავიფუჭო უგუნებობით...
შემოსრიალდა ბარში ისე, როგორც ქალთევზა,
მებადურს ვგავდი, თევზი ახლოს იყო ბადესთან...
მწვანეთვალება, რუჯი კანით, თმებიც ოქროსი,
მე ლუდი მედგა, იმ ქალბატონს - წვენი ქოქოსის...
გავისაუბრეთ მხოლოდ მზერით, ჟესტით, მიმიკით,
ხო, მის სამოსზე არ ლამობდა შეკვრას ღილიც კი...
„ჩემი გზა“ იყო, რომ მღეროდა ბარში სინატრა,
მეც, ჩემს მაგიერ მელოდიას ვანდე წინათქმა...
მსუბუქი ბრიზი იგრძნობოდა ზღვიდან ნაბერი,
ღამით ორივეს ზღვა გვეცვა და სხვა არაფერი...
                          17.02.15