გადაუზომა ერთი მტკაველი
სისხლნაკლულმა დღემ ბინდის შემოსვლას.
სევდამ კი სუსტი მუხლისთავები
ბინდის ნაფენი ბლონდით შემოსა...
გზად მარტოობის ზუსტი ასლები
გაწოლილიყვნენ ხეთა ჩრდილები.
უხმოდ ელოდნენ მთვარის ავსებას
ჩრდილთა მისტიურ გამოცდილებით...
ყველაზე მეტი ღამემ იცოდა,
სულში ჩამხედმა სიზმრის სარკმლიდან.
ვისთვის რა ფასი ჰქონდა სიცოცხლეს,
ვისი ცხოვრება რატომ არ ღირდა...
იცოდა ქუჩის ავანჩავანი,
იცნობდა ყველა სახლის ბინადარს.
წითელ კაბასთან შავი შარვალი
რომ დაწვებოდა ისიც, წინასწარ...
ძილში სიკვდილის რეპეტიციას
ისე მართავდა, როგორც მაესტრო!
ალბათ სიზმრებმა უკეთ იციან,
სიკვდილი სპექტაკლს როდის დაესწრო...               
და ყველა ცოდო-ბრალის შემცნობი
ღამე სიმძიმის ახსნას ცდილობდა.
ჯიბეებსავსეს მთვარის ვერცხლებით
ესმოდა დარდის უადგილობა...
15.03.15