>საკუთარი თავის სიმაღლიდან გადმოვარდნის შემშინებია.
ამ დროს განსაკუთრებით რთულია
დაცემა<.

გალაქტიკის გარნიზონი მომეწონა))), ნახე რამდენი გადაამღერებს).

ვერც მე დავინახე აქ პოეზია!

წარმატებები!

"მარტი რტოებში" __  თითქოს არაფერი აქ უჩვეულო არ უნდა იყოს, მაგრამ ისეთი ბუნებრივი  სურათია, თვალწინ დამიდგა.

"სამოცი წლის მოხუცზე" ვერ დაგეთანხმები მხოლოდ. :)

არ არის აქ პოეზია, აზრებია.

შენი ფოტო ვნახე ახლა და შენ ის ხომ არ ხარ შემთხვევით გოგონასთან ერთად ლექსს რომ კითხულობ? "მრიყავს, მრიყავს, მრიყავს, ჩუმად ჩუმად ჩუმად", სიტყვები ზუსტად არ მახსოვს...
ვგიჟდები მაგ ვიდეოზე, ჩემს მეუღლეს ძილის წინ თუ არ ვაყურებინე ისე არ იძინებს :/
ლექსს 5 ქულა.
ჩემო ბაჩო, მარტო მე და შენ კი არა ეს კაციც ჭირდება საქართველოს.

ძალაინ მომეწონა.განსაკუთრებით ეს,

"დაკონკილი ტანისამოსიც ხშირად მცმია და
ძვირფასი ჩოხა-ახალუხიც.
თავი სამოცი წლის მოხუციც მგონებია,
სიბრძნეც მიფრქვევია და არც სიტყვების რახარუხი დამიკლია.
შენობაზეც ვმდგარვარ, მაღალსართულიან,
და იქიდან გადმოვარდნაზე უფრო
საკუთარი თავის სიმაღლიდან გადმოვარდნის შემშინებია.
ამ დროს განსაკუთრებით რთულია
დაცემა.
არასდროს მიცდია, ნავსაყუდელი მარტოობაში მეპოვნა.
მიყურებია, მარტი რტოებში როგორ მალავს საკუთარ სიგიჟეს."


აი იქ, ხომ არ აჯობებდა "მაღალსართულიან შენობებზეც ვმდგარვარ და იქიდან გადმოვარდნაზე უფრო,საკუთარი თავის სიმაღლიდან გადმოვარდნის შემშინებია."  ? მე ასე მეტად მეკარგა. :) 


"და რაც ვიყავი, ან რაც ვარ და რაც ვიქნები,
არა დღეებით არა წლებით არა ციფრებით,
ანუ მიწიერ ავი ზმანებით,
ამ გალაკტიკის გარნიზონებზე
მე შენი ერთი გაღიმებით გავიზომები."

ძალიან მომეწონა ეს სტროფები.  ++

მშვენიერია!