* * *
ერთად მოდიოდით შენ და თოვლი,
ერთგვარად ცივი და ლამაზი.
იქნებ, არც კი ღირდეს საუბარი ამაზე.

ერთად გადაიღეთ შენ და თოვლმა,
ჩვენგან გადატკეპნილ შარაზე.
ხომ ვთქვი, რომ არ ღირდა საუბარი ამაზე.


გათენება

ფოთლის ჩურჩული...
მთვლემარე ალვა.
ცაზე ურიცხვი ელავს საკურა.
და გამთენიამ - მზისფერმა ქალმა,
ფრთხილად მოიხსნა მთვარის საყურე.


მოკლემეტრაჟიანი ლექსი

გათოვდა.
აყვავდა.
გაწვიმდა-
-ცა წაიღო.
მიყვარდი,
გიყვარდი,
სხვა მეტი
არც რა იყო!