&&&
• Tы сказала, что Саади                          მითხარ  წყნარად, რომ  საადი
• Целовал лишь только в грудь.              გიკოცნიდა  მხოლოდ  ცურს,
• Подожди ты, бога ради,                      ღმერთმანი,, თუ  ცოტას  მაცდი,
• Обучусь когда-нибудь!                    გავიწვრთნები, როგორც  გსურს.
Ты пропела:"За Евфратом                    წამიმღერე:”ევფრატთან  შორს,
Розы лучше смертных дев".                  ვარდი ქალებს ეშხით  სძლევს,
Если был бы я богатым,                              ვყოფილიყავ  მდიდარი, ხომ
То другой сложил напев.                            სხვაგვარ მღერდი მისამღერს.
Я б порезал розы эти,                                ავკაფავდი ვარდებს ხმლებით
Ведь одна отрада мне                              სხვა  საზრუნი  არც  მაქვს მე,
Чтобы не было на свете                                რომ არ  იყოს უკეთესი
Лучше милой Шаганэ.                                      ქვეყნად,  ჩემი შაგანეს


И не мучь меня заветом,                            ნუ მაწვალებ, ამის მეტად,
У меня заветов нет.                                  სხვა    სადარდო  არ  მომცე,
Коль родился я поэтом,                                რაკი გავჩნდი,მე,პოეტად
То целуюсь,    как  поэт .                                          პოეტივით  გაკოცებ.
 
                                    ***

ო, პატარავ, შენს სვე-ბედზე ,მე ვიტირე  რამდენი ,
ღამღამობით, რაც დრო გადის უფრორე  მედარდები...

ვიცი, ვიცი, მალე, მალე გადაწვება სანამ მზე,
გალობით და გლოვის  ზარით  წამიღებენ საფლავზე.

სარკმელიდან  დაინახავ, ოხვრით ჩემს თეთრ სავანეს,
უტყვი დარდის მარწუხები გულში თითებს  ჩაგავლებს,

ო, პატარავ, საიდუმლო        ჩვენი        მესიმძილება,
და ცრემლები შემეყინნენ  მარგალიტის  მძივებად,

აგიკინძე  ყელსაბამი  მარგალიტის  კონებად,
მოიხვიე,    თან  ატარე,  ამ  დღის  მოსაგონებად.

О дитя, я долго плакал над судьбой твоей,
С каждой ночью я тоскую все сильней, сильней...
Знаю, знаю, скоро, скоро, на закате дня,
Понесут с могильным пеньем хоронить меня...
Ты увидишь из окошка белый саван мой,
И сожмется твое сердце от тоски немой...
О дитя, я долго плакал с тайной теплых слов,
И застыли мои слезы в бисер жемчугов...
И связал я ожерелье для тебя из них,
Ты надень его на шею в память дней моих!
1915