ჩვენ პოეტები ვართ,
სიგიჟის პოეტები, გაგიჟების უუფლებობით.
არ შეიძლება უგონოდ მთვრალები,
ტალახიან მიწაზე დავსხდეთ და ლექსები ვიკითხოთ
ერთადერთი შარვლის გაფუჭების შიშით.
და მაინც ვსხვდებით,
და მაინც ვკითხულობთ,
და მაინც ვგიჟდებით.
ასე იყო
ასე არის
და მუდამ იქნება ასე
თიხის მძერწავის ხელები, მოლარის ხელებზე სუფთაა.
ჩვენ ფაიფურის პოეტები ვართ.