Марина Цветаева
***
ლექსებს ჩემსას, დაწერილებს ადრე, როცა
არც ვიცოდი თუ ვიყავი მე პოეტი,
შადრევნიდან შხეფებივით სწრაფად მომწყდართ,
ვით რაკეტას ცეცხლის სვეტი,
ჭინკებივით მოვარდნილებს ამბიონზე,
ლექსებს ჩემსას, სიკვდილზე, სიყმაწვილეზე,
საკმეველის სურნელებას მინდობილებს
სძინავთ ჯერარწაკითხულებს.
მაღაზიებს მიმოფანტულთ ადევთ მტვერი,
არავისგან მოკითხულს და არცა ქებულს,
ჩემს ლექსებსაც დაუდგებათ თავის ჯერი,
როგორც ღვინოს დაძველებულს.

Моим стихам, написанным так рано,
Что и не знала я, что я - поэт,
Сорвавшимся, как брызги из фонтана,
Как искры из ракет,
Ворвавшимся, как маленькие черти,
В святилище, где сон и фимиам,
Моим стихам о юности и смерти
- Нечитанным стихам! -
Разбросанным в пыли по магазинам
(Где их никто не брал и не берет!),
Моим стихам, как драгоценным винам,
Настанет свой черед.

Май 1913