თქვენი გზა ჩემს  გზაზე  ვიწროა, ეკლიანი
და მაინც ცოდვები  გვამძიმებს მამაო,
მე მოგდევთ კვალდაკვალ, ცდუნებებს ვერკინები,
რომ ჩემი მცდელობა არ იყოს ამაო.
მინდოდა თქვენი ხერხემალი, ხიდი
ყოფილიყო უფალთან, მსუბუქი მქონოდა სავალი,
მაგრამ  ეჭვისფერი  გამიხდა თვალები
და მძლია დემონთა ამალამ.
თქვენი გზა ჩემს გზაზე ვიწროა, ეკლინი...
გთხოვთ საბუხრეებს ნუ  შეიხსნით  მამაო 
და ეს ამბიონიც არ  არის ტრიბუნა,
რომ პირი ვიბრუნო და გზა იყოს ამაო.
ეკლებმა  დაგვამჩნია  წვივებზე  ნასისხლარი,
ერთ გზას მივუყვებით  და მაინც ცალ– ცალად,
მწყურვალი ეჭვები  ჩამიდგა  ძვალ– რბილში
და ჭიქა  წყალივით დამცალა.
კისერს არ გიმძიმებთ  მამაო ოლარი?
მხრები  ჩამოგთალათ ფილონმა?
ეშმაკს ნუ დავისვამთ ცოდვების  მოლარედ,
ვიწამოთ ღმერთი და მირონი.
თქვენი გზა ჩემს გზაზე  ვიწროა, ეკლიანი,
მე ვინ ვარ  –  მტვერი  და ნაცარი,
შემინდეთ თქვენ წინაშე  ჩემი  აღსარება,
განკითხვა, ბრალდება, თუ... რაც არი.