სხვა საქმე რომ აღარა აქვს,
ნისკარტით ჭორები დააქვს
და ბუდეში სხვებს თავხედად
ჭორს ულაგებს კვერცხთან ერთად.
ჭორს ჭახჭახის ადევს ფონი,
არ სჭირდება მიკროფონი,
სანამ ტყის ბოლომდე გავა,
აიწებებს კიდევ მრავალს _
მართალს, ტყუილს, გამოგონილს,
გაახარებს რამდენ მოცლილს
და ისეთი უბრუნდება
მომგონს _ უჭირს დაჯერება.
ბრძენივით რომ მაღლა წელავს,
ბრჭყალით წაწვეტებულ ცერას,
იქნევს გველის მაკრატელას _
მაგ წასაჭრელს ძირში ენას,
აქეთ ჭრის და იქით კერავს,
ერთგან უსმენს, სხვაგან ზვერავს,
ბუზს სპილოზე დიდად ბერავს,
მოაბეზრა თავი ყველას.

ვინც ჭორებით მთელ ტყეს ართობს,
გუგულივით რჩება მარტო!