შენ ჩემო თავო ბედკრულო,
დაუწექ ჯავრს და სევდასა,
ჩემი ტკივილი ცოდოა,
სარჩულად რაც რამ ედვასა...
და თუ სიყვარულ, ახია,
ვიყავი ქალი ამაყი,
ვაჟმა დამიგო მახეა
და ჩემი ცრემლით დანაყრდა.
აცრემლა ჩემი ქალობა,
მზეს წააფარა ნაბადი,
მასწავლა ლექსად გალობა,
შემყარა გულზე სახადი...
და მოთქვამს გული სამიწე,
გზას შევაბერე თვალები,
სხვა მეგზურობას გამიწევს,
მაგრამ გულჩანაბარები...
შენი კვნესა მაქვს ვაჟიკავ,
უფრთო დამტოვე, ხვარამზე,
როს ამიქნიე კაჟი ქვა
გულის კარიბჭე ჩავრაზე...
და ახლა ლექსებს დაკვირტულს
გიმღერი, შენი კვნესა მე,
მიწის დავიდებ ცხრაკლიტურს,
გულს მომაფინე კესანე