ელოდებიან  მოსვლას სუსხის და დაზამთრების,
ჩვეულებრივად, ივრისპირა ვარდკაჭაჭები...
ნეტავი, ახლა დამაძინა და გამაღვიძა,
როცა გაზაფხულს  შეხვდებოდა ზეცა და მიწა,
მერე კი ტკბილი სოფლის  სახლის ღია ფანჯრიდან
ვაშლის ტოტები თეთრ ყვავილებს შემომაწვდიდნენ
და შენს ტუჩებს კი მწიფე ვაშლის ექნება გემო...
ჰო, მერე, მერე გავფარფატდე იქ, მთების ზემოთ,
(პეპლებიც ასე ფარფატებენ, მერე კვდებიან...)
ტიტველ მთაზე რომ მატიტელა  ბალახებია,
დავწვე, მთელ ცაზე გაბნეული ვმწყემსო ღრუბლები,
თვალი ვადევნო ბეღურების გამიჯნურებას.
როგორც  სურვილი _ ავადობა განუკურნელი,
ველური პიტნის ყვავილების მჭახე სურნელი,
ობობის ქსელის გამოაღწევს ფაქიზ ნაქსოვებს,
ბაბუაწვერას შეხებასაც დაიმახსოვრებს.
ვერ დავიჯერებ, როგორ უნდა დადგეს უკუნი,
თუკი გიყვარს და თან კაშკაშა ვარსკვლავს უყურებ?!
მე მეგონება, რომ ზღაპარმა ფეხი აიდგა
და გზას დაადგა, იცის, ეს გზა მიდის  საითკენ _
მობეზრდა თითქოს ხეტიალი ზღაპარს კარდაკარ
და ამ პატარა ღელის პირას მშვიდად დასახლდა.