(ეტიუდებიდან)

გაზაფხულია - მსუბუქი, მარხვის დღეები - მძიმე.
საცაა, ცრემლი მომწყდება, წამწამზე მოციმციმე.
მოძღვარი ვერ მაზიარებს, ვერც აღსარება მეთქმის.
რა ვუყო გვემას, იარებს, სიხშირეს გულის ფეთქვის!
სიყვარული მჭირს ისეთი, რომ ვევედრები გამჩენს,
ყველაფერს მოვინანიებ, ეს ერთი ცოდვა - დამრჩეს!