ათასჯერ მოვკვდი, ათასი წლის ვარ,
ათასი წყენა ვმალე ათასჯერ.
ყველა ტკივილი მახსოვს და მტკივა,
ათასჯერ ვცოდე, ერთხელ დამსაჯეს
შენით...
ბზარებში სინათლის სხივად
ამტკივდი ბნელში თვალებგახელილს,
მაგრამ ხარ დღემდე ყველაზე ტკბილი
და სასურველი ჩემი სასჯელი.

შენ თუ მიშველე,
შენ თუ მიშველე,
ღამისკენ გულ და თვალებმიბჯენილს,
როცა თავხედი ბედის სიშლეგით
დაფლეთილ სულში შემოიჭერი
სხივად,
რომელსაც აღარც ველოდი
დაბადებიდან ვიდრე ნახვამდის...
კიდევ კარგი, რომ ირგვლივ ბნელოდა,
თორემ შენც ვეღარ დაგინახავდი.