არ ვიცი, შეიძლება თუ არა , ბავშვებისვის ასეთ თემებზე, მაგრამ ჩემთვის ხომ შეიძლება?...:)) ჰოდა მე მომწონს...სახალისო იყო ...:-*

გაიხარეთ, ქალბატონო მანანა...

მე ჩემი აზრი ვთქვი და მსიამოვნებს, რომ გაგებით მოეკიდეთ მას... ავაზაკყოფილი და აწგამოსწორებული მელიას მეტი, გასაყოფი ნურაფერი მოგვცა ღემრთმა! :)

წარმატებები ჩემგან :)

ბატონო  მიშა  ეს  თქვენი  სუბიექტური  აზრია  და რაღა  თქმა  უნდა  პატივს  ვცემ..
რაც  შეეხება  მალიას,  მართალია  რეპუტაცია  აქვს  შელახული  საბავშვო  ლიტერატურაში,
მაგრამ  გამოსწორდა  ბატონო, გამოსწორდა,:) აბა  უკეთესია  წიწილების  მჭამელი  მელია ,
ან  მგელი,  ბებია  და  შვილიშვილი  რო გადასანსლა, ანდაც  კატა  თაგვებს რომ ახრამუნებს?
ხომ არ  ჯობია  ბავშვების  სამყარო  სიკეთით  გავავსოთ..
ელადა  მიმიხვდა,  მე  კარგი  მელია  გამოვიგონე :) 

ქალბატონო მანანა...

ბავშვის თვალით დანახვა არ გამოდგება არგუმენტად. ალმოდებული სახლიც ძალიან ლამაზია ბავშვის თვალით, მაგრამ უფროსებიც იმიტომ არსებობენ, რომ მართებული ფორმით მოახდინონ პატარებში ფასეულობების მიღება-აღქმა. ამ "საბავშვო" ლექსს სამი უზარმაზარი ნაკლი აქვს, რის გამოც ვერ ჩაითვლება იგი წარმატებულ ნამუშევრად:

1. პირველზე წინა კომენტარში ვთქვი და აღარ განვმეორდები. აზრი იმის შესახებ, რომ ცხოველებიც ღმერთმა შექმნა, როგორც ყოველთვის ზერელედ და გაუაზრებლად შემოგდებული ცრუ კონტრარგუმენტია. ღმერთს სამშვინველი არ მიუცია ცხოველთათვის და არც გონიერება. აქ უბრალოდ ერთი დელიკატური საკითხი დგას: ჩვენი საზოგადოება ისედაც ინსტიქტების დონეზე ეკიდება სარწმუნოებას და დღეს განსაკუთრებით არასახარბიელო ნაბიჯია სააღდგომო დღესასწაულის წინამძღოლობა ტრადიციულად ცბიერ და გაიძვერა ლიტერატურულ პერსონაჟ-ცხოველს გადაულოცოთ... კურდღელი მაინც ყოფილიყო, - ასე თუ ისე, როგორც ნაყოფიერების სიმბოლო, ყოველთვის მიბმულია სააღდგომო რიტუალს;

2. "აღდგომა ტყეში" - გარდა იმისა, რომ აღდგომა დღესასწაულია, მოგეხსენებათ იგი უდიდესი და უმთავრესი ქრისტიანული მოვლენაა პირველ რიგში, ისევე, როგორც შობა. ამდენად, სასურველი იქნებოდა ლექსს "სააღდგომო მზადება (ან სამზადისი) ტყეში" მაინც რქმეოდა;

3. ამ ასი კაცის დაპატიჟებით ხომ საერთოდ... - თითქოს ჩვენი საზოგადოების უხიაგი ნაწილის უხიაგი შთამომავლობის "აღზრდაა" საბავშვო ლექსის საზრუნავი.

...და ეს სამი ნაკლი, არც ყურით მოთრეულია და არც მხოლოდ პირადად ჩემი პრეტენზია. ეს ის ელემენტარული ნიუანსებია, რომელიც საბავშვო პოეტმა არც უნდა დაუშვას შემოქმედებაში...

ცხოველებიც ღმერთმა შექმნა. ჩემთვის მისაღებია ეს ლექსი თავიდან ბოლომდე, იმიტომ რომ ბავშვებისთვისაც მისაღებია.  დანარჩენზე აქ წერია და ძალიანაც კარგად:

https://it-it.facebook.com/permalink.php?story_fbid=375400375964045&id=136913146479437&substory_index=0

იასონ  თქვენ  მეტისმეტად  სერიოზულად  აღიქვით,
შეხედეთ  ბავშვის  თვალით :)

დამასწრეს მეორე კომენტარის მონიშვნა..  საინერესო იყო

აქ ვეთანხმები მიშა რატიანს ("აქ" იმიტომ, რომ სხვაგან არ ვეთანხმები :))
აღდგომა და ცხოველები... არასერიოზულია
არ იგალობეს? მაგალითად ასე:
"ქრისტე აღდგა მკვდრეთით
სიკვდილითა სიკვდილისა დამთრგუნველი..."

არ გეწყინოთ, ვხუმრობ.
თქვენ შეგიძლიათ მართლა საბავშვო ლექსი დაწეროთ და არამარტო საბავშვო.

გმადლობ  ელადა, გაიხარე ::)

მადლობა  ბატონო  მიშა, მეც  გილოცავთ, ქრისტე  აღსდღა!
გადავრჩი რომ  ჩემი  ტყის  ბინადარნი  არაპოლიტიკურები  არიან,
თორე  სადმე  მიტინგზეც  ამოვყოფდით  თავს :)
პასკაზეც  ბევრი  საინტერესო  ამბები  გავიგე  :)))

ქალბატონო მანანა, აღდგომას გილოცავთ!

მკაცრად სუბიექტური შეხედულებით, მიმაჩნია, რომ საბავშვო შემოქმედება, სადაც ცხოველებია მოცემული (გაპიროვნების ხერხით), არ უნდა შეეხოს ერისთვის იდეოლოგიურად და რელიგიურად საკრალურ ღირებულებებს... ისტორიულიც უნდა მეთქვა, მაგრამ თავი შევიკავე, რადგან იქ კიდევ შეიძლება ლავირება. მაგალითად, თუ იდეოლოგია და რელიგია არ მოიაზრება, მაშინ თაგვებმა შეიძლება იქეიფონ ძველი თბილისის ქუჩებში... და დავუშვათ, რომელიმე ისტორიული ბრძოლაც კი მოიგონ (უცხოურ ნიმუშებში ბევრია ამგვარი)... მაგრამ ისეთები, როგორიცაა ჯვრის ტარება, "ქრისტე აღდგა!", შობა... და ალბათ გვარიანი გამოვა სრული სია... - ვფიქრობ, თავის შეკავება სჯობს.

ვერ ვიხსენებ, მაგრამ რაღაც ამგვარი მაქვს გაგონილი ხალხური შემოქმედებიდან... მგონი იქაც მელიაზეა და იქაც რელიგიური თემაა - ნათლობა. მაგრამ იქ მღვდლის კრიტიკა იყო, თუ არ ვცდები.

სად გადის ზღვარი, ძნელი სათქმელია. ალბათ აქ უფრო თვითცენზურა უნდა მუშაობდეს და გვკარნახობდეს, რა ვთქვათ და რაზე - თავი შევიკავოთ. მაგალითად, კვერცხების წითლად შეღებვა და ტკბილი პასკა, რომლებიც ქრისტიანობამდე ბევრად ადრინდელი რიტუალური ტრადიციია, კიდევ ჰო...

მაგრამ, მაგალითად საქართველოს ეროვნული დამოუკიდებლობის საზეიმო აღნიშვნა ტურების ან დათვების სამეგობროში, ზღვარსგადასული მგონია.

კიდევ ამ პასკამ დამაფიქრა ახლა (სხვათა შორის ვამბობ): უცნაურია და, პასკა რუსულიდან არ შემოსულა (რაც არ უნდა უცნაური იყოს!)... რუსული პასკა სულ სხვა რამაა და ხაჭოსგან კეთდება... იმას, რასაც ჩვენ ვუწოდებთ პასკას, ანალოგიურად მოიხსენიებენ უკრაინელები, მოლდაველები, ბოშები და სამხრეთელი რუსების ძალიან მცირე ნაწილი. სიტყვა ქართული რომ არ არის, კოჭებში ეტყობა...

პასკას, როგორც სააღდგომო კულინარიულ პროდუქტს, ბულგარელები კოზუნაკს უწოდებენ, რუმინელები კი - კოზონაკს... ეს ბულგარულ-რუმინული სიტყვები კი ისე უცნაურად ჩამოჰგავს გოზინაყს, აშაკრად ძაღლის თავი სად დავმარხეთ, ვერ მიგვიგნია :)

წარმატებები...

კარგია, ეს რა კარგი მელა მოიგონე)