სიჩუმეს ვეძებ მეტწილად
ნიავს ვერ ვიტან დილიდან,
წყალს ვნატრობ მხოლოდ შეფერილს
არეკლილს მზისა სხივისგან...
ვიგრძნო რომელი ცვლილება
რომ მემართება ხშირადაც,
ხანდახან ლაჩრის ტყავს ვირგებ
ზოგჯერ მრაცხავენ გმირადაც...
მარტოობას ვიზიარებ...
მამხნევებს მწუხრის თვალთვალი
მხოლოდ ჩემშია მგონია
მთვარეზე ფეხით წანწალი.
ბევრი ნაკლიც მაქვს ვამჟღავნებ
ღამით მაწუხებს ცოდვები
თუმც რომ არ მიყვარს ტრაბახი
თრიაქზე მიწევს ბოდვები...
მოკლედ და ვრცლადაც ასე ვარ
ვუმკლავდები აგრესიას,
პოეზიის მოყვარული
ლექსი ჩემი აბრეზია...