მე გაგხდი,
გაგხდი ვარდისფერისფერს,
გაგხდი ვერცხლის და ლაჟვარდის ნაზავს,
გაგხდი პირობით ოღონდ ხელი ხელს,
მაძლევ ნომერს და სახლის მისამართს.
მე გაგხდი,
გაგხდი პირველ ფერიას,
გაგხდი თრობის და მოწევის აზარტს,
გაგხდი რაც რამე დამიწერია,
გაგხდი შენ სახლთან შეღებილ ასფალტს.
მე გაგხდი,
გაგხდი ევოლუციას,
გაგხდი მოდას და სინაზის თავსართს,
რამდენიც სხვა ქალს ვერ მოუცია,
იმდენჯერ მაძლევ სახლის მისამართს.
მე გაგხდი,
გაგხდი ჯულიეტ რომოს,
გეძახდი,
იმ ღამით სახლში მე გახლდი,
სუნთქვას შეიკრავ ვნებით და ბოლოს,
გაიხსნი ღილებს,
ხომ ვთქვი, მე გაგხდი.
შოთა გამგონეიშვილი
04:69 PM
| კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
6. "მაძლევ ნომერს და სახლის მისამართს." ამის შემდეგ კითხვა შევწყვიტე, მეტად არაპოეტურად მეჩვენა მოცემულ კონტექსტში. "მაძლევ ნომერს და სახლის მისამართს." ამის შემდეგ კითხვა შევწყვიტე, მეტად არაპოეტურად მეჩვენა მოცემულ კონტექსტში.
5. #მარი_ბი ეგარაფერი,
ქეროლაინ მადლობა ) #მარი_ბი ეგარაფერი,
ქეროლაინ მადლობა )
4. მე მომეწონა :)) მე მომეწონა :))
3. რაღაცა ვეერ... რაღაცა ვეერ...
2. საყვარელი ირონიაა საყვარელი ირონიაა
1. დარწმუნებული ვარ ადრესატი ოცნებობდა შეღებილ ასფალტობაზე :)
დარწმუნებული ვარ ადრესატი ოცნებობდა შეღებილ ასფალტობაზე :)
|
|
| მონაცემები არ არის |
|
|
