ღამე, რამდენ ნაყოფს გამოიღებს...
გზებს კი ფიქრმდინარე გაშლის.
შენი "მიუსაფარ" სულის მიღმა,
ჩემი, ყველა ვნებას აშლის.
მაგრამ, გზები ახლო სიშორიდან,
ეჭვებს დიდ მარხილზე დაყრის...
ის ვინც მე მეკუთვნის  არასოდეს;-
ითმენს სხვის ალერსს და ძახილის!
ხოდა, მშვიდი ძილით დამაძინე,
სადმე თუ კი გქვია, ჩემო...
თუ გსურს მიუსაფარ სულის მიღმა,
წამოგიყვავილო მდელო.