რაც მიფიქრია, რისიც მჯეროდა
(შენს მხრებზე თოვლის თეთრი კარნახი)
დღეს ძლივს გამომყავს შიშის ჩეროდან
შენზე ფიქრები, შენ რომ არ ნახო..
ვილაგებ ხელებს პირზე, ვაჩერებ
სიტყვებს ფიქრებით ისე გაჟღენთილს,
რომ შენი ტანის ჩამოდგა ჩერო
და მახსენდება ის დღე გაზეთის
პირველ გვერდზევე წერდა ვინმე ლ.ა.
- არ ღირს ცისი იქით სიცოცხლის ძებნა.
და მე წამომცდა შენთან პირველად
ჩემი თავი და შენში დამებნა.
რაც მიფიქრია, რისიც მჯეროდა
ყოფილა თურმე შენი სქოლიო
ფიქრი ვერ გამაქვს შენი ჩეროდან...
ჰაერიც ახლა ისე სქელია,
დგება ჩვენს შორის, დგება ჯიუტად
ჰაერი - ღმერთის თეთრი კარნახი
მე სხეულს სიკვდილს ისე მივუტან
შენზე ფიქრები სხვამ რომ არ ნახოს
მაგრამ ვერ ვმალავ იმ დღეს პირველად
ჩემი თავი რომ შენში დამებნა
და დაწერს მერე ალბათ ვინმე ლ.ა.
- არ ღის ცის იქით სიცოცხლის ძებნა.