ჩამომიტანე მთიდან ედელვაისის სხივი,
თეთრ-მოყვითალო მზერით შემომაკინძე მძივი.
დამახრევინე თავი მორცხვი მიმოზის მსგავსად,
ყაყაჩოს ხალთა ჯარი შემომაკარი თასმად.
უხვად მაბნიე თმაში ჰორტენზიების სუნთქვა,
მერე ვარდების ნამით გზა მომიქარგე მუქთად.
შემომატმასნე ტანზე ზამთარ-ზაფხულის ფერი,
გამადედოფლე სუფთად, ვით კამელიას "ველი".
გირჩის ოთახის გულში მაგნოლიები თვალე,
მათი სინათლის ხარჯზე ღრუბლის კაბები ცვალე.
წვიმა მოსწრებულ ტყეში ჟასმინს ესესხე ქოლგა,
შემომაფარე მხრებზე ვერცხლის დამცავი ფოლგა.
ჩამომიტანე მთიდან ედელვაისის ჩერო,
გამიგვირილე გრძნობა, რომ იის სუნთქვით ვწერო.