აი როგორც იქნა შედეგი. დიდ ხანს ველაქუცეთ ელიას.
ასტრონავტები წვიმის საიდუმლოს
ყოველთვის სკაფანდრებში იჩურთავენ.
ჩვენ კი რელიგიური საპოხით ვიმცირებთ
ცოდვათა შორის ხახუნის ძალას,
ძალას შიშისა და მოკრძალების.
რა სახე მქონდა ქაცვის წვენით როცა ვირწყავდი
პირის სიმშრალეს,
შენ მაშინ უნდა გენახე.
თოკებს ჯერ კიდევ უგემოვნოდ ეცვათ სარეცხი.
ისევ გამახსენდა ბუხენვალდი,
სამი დღის წინანდელი საუბრიდან,
როგორ მიყვებოდა მეზობელი
ვიღაც კომენდანტის მეუღლეზე.
ამ დროს კოხი იყო საშინელი,
ფიქრში უარესი - ელზა კოხი,
მზის ჩასვლის შემდეგ ფულის სესხებაზე
მეზობლის უარით განაწყენებულის
იერი რომ ჰქონდა ფოტოზე,
შენ მაშინ უნდა გენახა.
გარეთ ჯერ კიდევ გუბეები ბუშტებს ბერავდნენ.
დილის ნიუსში დრაკონზე ალაპარაკდნენ,
ფართო ნესტოებით მქშინავ დრაკონზე,
ზღაპრიდან რომ გამოქცეულა - ქვეყანას ფერფლავს.
ვინ არ მოიხმეს დასახმარებლად და ვერ მიაგნეს.
გარეთ ჯერ კიდევ დამწვარ ტყეებს ეთხოვებოდნენ.
შენ კი იძახი - სიცხეში კეფირი ასწორებს,
მე კი მგონია - წვიმა ასწორებს, წვიმა.