ჩემი მოგონებები დაიღუპნენ და სამოთხეში და ჯოჯოხეთში განაწილდნენ.
როცა იღვიძებ და დაკარგულ მოგონებებს ეძებ. როცა ფხიზლდები და სადღაც აქ აგდია მთვარე შენზე გაბრუებულს მერე ძლვს აყენებ ფეხზე. მერე ძლივს ნახულობ ღამის დასიებულ თვალებს. სუსტი რითმებით და ნელთბილ მელოდიით ივსები. სადღაც წაგიკითხავს, კარგად უნდა იყო ასეთი მონაცემებით და სხვა რა დაგრჩენია, ისევე ჯგუფში იცინი და მაინც მარტოსულად ფასდები.
