ჩემი გული, რომ ძგერს შენი
ნახატია,
შენი სიყვარული სულზე მახატია,
ისე ჩამისახლდი ნება არ გიკითხავს,
უკვე ჩემთანახარ ღამე-გამთენიას.

ეხლა, რომ გიყურებ გულზე სახვატია
შენი ბაგების სიტკბო მაბადია,
ბედი არ მქონია, კარი ჩამრაზვია,
მტრედი გამიფრინდა სულიც გაფჰყოლი.

ისევ მოგონებად ფიქრი აიშალა,
ღრუბლებს გადმოცურავს შენი ანაბარა,
უკვე გვიანი აღარ მეკარები
შენი სიყვაულით აღარ იბადრები.

თავი დაუხრია, ცრემლი დაუშრია
გული აუყრია, სული აუშვია,
ვნებას მისცემია, თალხ გაუხდია,
ჩემი ოცნებები ზღვაში ჩაუხრჩვია.

სიჩუმეს მისცემია, გული გალეული
ფუნჯით მოხატული, სულ მთლად წაუშლია,
მხოლოდ სულს შემორჩი ისიც მოგონებად,
შენი სიყვაული, ფრესკა ნახატია.

აღარ მეჩქარება უკვე სახვატია,
ჩემი სიცოცხლე წამად მაბადია,
ფიქრი არ ნელდება, აღარც ნახატია,
მხოლოდ მოგონება, შემრჩა, მაბადია.