გაგასხივოსნებს დაბადება სიცოცხლის ახლის
ისევე სწრაფად, ვით დრო-ჟამმა ჭკნობა ინება,
შენი ნაყოფი სულს ჩაგიდგამს სიბერით დაღლილს
და შენს ბაღნარებს ახალნერგად მოევლინება.

მასშია სიბრძნე, სიკეკლუცე და ლაღი ფრთები,
უგნურებაა, ცივ სიკვდილს ჰგავს ამ სოფლის გმობა...
და თუ შენს აზრებს გაუჩნდება სხვა მიმდევრებიც,
ექვს ათეულსაც ვერ მოითვლის კაცობრიობა.

უნაყოფობით განგებისგან დამღადასმულნი
ვერ ამრავლებენ ამ სამყაროს მშვენიერ ფერებს,
შენ ღვთაებისგან მოგემადლა უკვდავი სული
და ეს წყალობა დედამიწას ამშვენიერებს.

უცხო საჭრეთლით ჩამოგნაკვთეს და უცხო ტვიფრით,
შენც ამოტვიფრე, არ გააქრო სიცოცხლის ხიბლი.

As fast as thou shalt wane, so fast thou grow'st
In one of thine, from that which thou departest;
And that fresh blood which youngly thou bestow'st,
Thou mayst call thine when thou from youth convertest.
Herein lives wisdom, beauty, and increase;
Without this folly, age, and cold decay:
If all were minded so, the times should cease
And threescore year would make the world away.
Let those whom nature hath not made for store,
Harsh, featureless, and rude, barrenly perish:
Look whom she best endowed, she gave the more;
Which bounteous gift thou shouldst in bounty cherish:
She carved thee for her seal, and meant thereby,
Thou shouldst print more, not let that copy die.