ხვალ,განთიადისას [ვიქტორ ჰიუგო];   
 
ხვალ,განთიადისას,იმ საათს,როდესაც გათეთრდება სოფელი,
გავემგზავრები...ხედავ? მე ვიცი,რომ მელოდები...
მე წავალ ტყით... და წავალ მთით...
არ შემიძლია დავდგე შენგან მეტად შორს,უფრო დიდხანს...
მკვეთრად გადავავლე თვალი ჩემს ფიქრებს,
გარეთ არაფრის გარეშე ხედვით...არანაირი ხმაურის მოსმენის გარეშე.
მარტო,უცნობი,მოხრილი ზურგით...გადაკვეთილი ხელები,
მოწყენილი... და დღე გადაიქცევა ჩემთვის,როგორც ღამე...
მე ვერ დავინახავ ვერც ოქროს საღამოს,რომელიც ჩამოწვება,
ვერც შორს წარმოშობილ იალქნებს "არფლეღის"კენ...   
და როდესაც მე მოვაღწევ, დავდგები შენს საფლავზე...
ჭყორის მწვანე და აყვავებული მანანის თაიგულით!   

 
Demain dès l’aube [Victor Hugo];

Demain, dès l’aube, à l’heure où blanchit la campagne,
Je partirai. Vois-tu, je sais que tu m’attends.
J’irai par la forêt, j’irai par la montagne.
Je ne puis demeurer loin de toi plus longtemps.

Je marcherai les yeux fixés sur mes pensées,
Sans rien voir au dehors, sans entendre aucun bruit,
Seul, inconnu, le dos courbé, les mains croisées,
Triste, et le jour pour moi sera comme la nuit.

Je ne regarderai ni l’or du soir qui tombe,
Ni les voiles au loin descendant vers Harfleur,
Et quand j’arriverai, je mettrai sur ta tombe
Un bouquet de houx vert et de bruyère en fleur. 

https://www.youtube.com/watch?v=lwVWtPzTFIU   

(ამ ფრანგულად წაკითხულმა ვერსიამ თავი შემაყვარა <3  :) )