10. კარგია. ლამაზი სახეებია. კარგია. ლამაზი სახეებია.
9. :)
მნე სეჩას ნე დო პოლემიკი გასპადაა.. სპასიბა ვსემ კტო პონიალ კტო ნეტ ი კტო იშო პოიმიოტ... :)
მნე სეჩას ნე დო პოლემიკი გასპადაა.. სპასიბა ვსემ კტო პონიალ კტო ნეტ ი კტო იშო პოიმიოტ...
8.
ისე, ზოგიერთ მკითხველს საერთოდ არ აქვს ფანტაზიის უნარი.
ისე, ზოგიერთ მკითხველს საერთოდ არ აქვს ფანტაზიის უნარი.
7. ანანე კიკნაძე@
მოგესალმებით!... :)
კაკ რაზ ტაკი ავტორის ჩანაფიქრი ჩემთვის სრულიად ნათელია: ვიღაცაზე თუ რაღაცაზე სრულიად გაგიჟებული ვარო და მის გარდა არავინ და არაფერი არ მინდა, სიკდილის მერეც-კიო... :)
მე სულ სხვა რაღაცა ვიგულისხმე(შევეცდები აგიხსნათ):
მეტაფორა, როგორც ასეთი, არის მხატვრული ხერხი, რომელიც მოიაზრებს ავტორის ოსტატობას: გადატანითი მნიშვნელობით ნათქვამი სიტყვებით გამოხატოს სათქმელი... და ეს მაღალფარდოვანი სიტყვების ბრახაბრუხი ნამდვილად არ არის, პირიქით, მეტაფორა იძლევა იმის საშუალებას, რომ ღრმა(მრავალმხრივი) აზრი მიეცეს ნათქვამს... ანუ: ღრმააზროვანი მეტაფორა, როგორც არ უნდა "შეაბრუნ - შემოაბრუნო" და რომელი მხრიდანაც არ უნდა "შეხედო", ყოველ ჯერზე სულ ახალ და ახალ აზრს იძენს!... რაღა თქმა უნდა, დასაშვებია ისეთი მეტაფორაც, რომელიც უბრალოდ ლამაზად ნათქვამია და არანაირ განსაკუთრებულ სიბრძნეს არ მოიაზრებს; ეს უბრალოდ ავტორის ფანტაზიაა - ხატოვნად თქმული, მაგრამ ამ შემთხვევაშიც, ეს ფანტაზია ისე ოსტატურად უნდა იყოს ნათქვამი, რომ მკითხველმა შესძლოს წარმოდგენა თქმულისა(წარმოიდგინოს ავტორის ფანტაზია)... ანუ: მეტაფორა, ან უნდა იყოს სიბრძნე - ხატოვნად ნათქვამი, ან უნდა იყოს ფანტაზია - რომლის წარმოდგენაც შესაძლებელია; წარმოდგენით კი, რაღა თქმა უნდა, ყველა თავისებურად წარმოიდგენს... ანუ: მეტაფორა თუ არ არის არც ერთნაირი და არც მეორენაირი, ე.ი. ეს არის უბრალოდ სიტყვების ბრახაბრუხი! ანანე კიკნაძე@
მოგესალმებით!... :)
კაკ რაზ ტაკი ავტორის ჩანაფიქრი ჩემთვის სრულიად ნათელია: ვიღაცაზე თუ რაღაცაზე სრულიად გაგიჟებული ვარო და მის გარდა არავინ და არაფერი არ მინდა, სიკდილის მერეც-კიო... :)
მე სულ სხვა რაღაცა ვიგულისხმე(შევეცდები აგიხსნათ):
მეტაფორა, როგორც ასეთი, არის მხატვრული ხერხი, რომელიც მოიაზრებს ავტორის ოსტატობას: გადატანითი მნიშვნელობით ნათქვამი სიტყვებით გამოხატოს სათქმელი... და ეს მაღალფარდოვანი სიტყვების ბრახაბრუხი ნამდვილად არ არის, პირიქით, მეტაფორა იძლევა იმის საშუალებას, რომ ღრმა(მრავალმხრივი) აზრი მიეცეს ნათქვამს... ანუ: ღრმააზროვანი მეტაფორა, როგორც არ უნდა "შეაბრუნ - შემოაბრუნო" და რომელი მხრიდანაც არ უნდა "შეხედო", ყოველ ჯერზე სულ ახალ და ახალ აზრს იძენს!... რაღა თქმა უნდა, დასაშვებია ისეთი მეტაფორაც, რომელიც უბრალოდ ლამაზად ნათქვამია და არანაირ განსაკუთრებულ სიბრძნეს არ მოიაზრებს; ეს უბრალოდ ავტორის ფანტაზიაა - ხატოვნად თქმული, მაგრამ ამ შემთხვევაშიც, ეს ფანტაზია ისე ოსტატურად უნდა იყოს ნათქვამი, რომ მკითხველმა შესძლოს წარმოდგენა თქმულისა(წარმოიდგინოს ავტორის ფანტაზია)... ანუ: მეტაფორა, ან უნდა იყოს სიბრძნე - ხატოვნად ნათქვამი, ან უნდა იყოს ფანტაზია - რომლის წარმოდგენაც შესაძლებელია; წარმოდგენით კი, რაღა თქმა უნდა, ყველა თავისებურად წარმოიდგენს... ანუ: მეტაფორა თუ არ არის არც ერთნაირი და არც მეორენაირი, ე.ი. ეს არის უბრალოდ სიტყვების ბრახაბრუხი!
6. პალადა, მე ცხადია ვერ აგიხსნით ავტორის ჩანაფიქრს და ავტორი ამას უკეთ მოახერხებს, თუკი ჩათვლის საჭიროდ, მაგრამ ამ ნაწერს ასე ზედაპირულად არ მივუდგებოდი :)
ჩემთვის არაა აქ ბუნდოვანება, ალბათ იმ მარტივი მიზეზის გამო, რომ თემატიკაა ძალიან ახლობელი და ნაცნობი. არ ვიცი... პალადა, მე ცხადია ვერ აგიხსნით ავტორის ჩანაფიქრს და ავტორი ამას უკეთ მოახერხებს, თუკი ჩათვლის საჭიროდ, მაგრამ ამ ნაწერს ასე ზედაპირულად არ მივუდგებოდი :)
ჩემთვის არაა აქ ბუნდოვანება, ალბათ იმ მარტივი მიზეზის გამო, რომ თემატიკაა ძალიან ახლობელი და ნაცნობი. არ ვიცი...
5. არა ნუ, შეიძლება ეს ლექსი სათავფურცლეც არის, საშუაფურცლეც და საბოლოფურცლეც; რომ ვიცოდე, მაგალითად, რა არის: "ამურის სულივით ნაწვალები... სურნელის ოხშივარი", ან კიდევ: "შენი თვალების ბაქმაზის(ნახარშის) სხეულში ჩაღვრა და შენახვა" - გასაგებია, რომ დიდი გრძნობებით არის დაწერილი, მაგრამ რას ნიშნავს?!... :O)
ან კიდევ:
"რომ ისევ შენს ფსკერზე დამმარხონ,
როცა შენ მდინარედ იშვები." - უკვე დამარხული, რომ ისევ თავიდან დაგმარხონ?! და თან იმავე ფსკერ-ზე, რომელიც ჯერ არ შობილა?!(თუ დამარხვაა, ყველა ვარიანტში: "ში" უნდა დაიმარხოთ და არა "ზე") - კაროჩე, ბრედ!... :O
"ალახი" - ქართულად "ალაჰია" და ეს მაინც ჩაასწორეთ... არა ნუ, შეიძლება ეს ლექსი სათავფურცლეც არის, საშუაფურცლეც და საბოლოფურცლეც; რომ ვიცოდე, მაგალითად, რა არის: "ამურის სულივით ნაწვალები... სურნელის ოხშივარი", ან კიდევ: "შენი თვალების ბაქმაზის(ნახარშის) სხეულში ჩაღვრა და შენახვა" - გასაგებია, რომ დიდი გრძნობებით არის დაწერილი, მაგრამ რას ნიშნავს?!... :O)
ან კიდევ:
"რომ ისევ შენს ფსკერზე დამმარხონ,
როცა შენ მდინარედ იშვები." - უკვე დამარხული, რომ ისევ თავიდან დაგმარხონ?! და თან იმავე ფსკერ-ზე, რომელიც ჯერ არ შობილა?!(თუ დამარხვაა, ყველა ვარიანტში: "ში" უნდა დაიმარხოთ და არა "ზე") - კაროჩე, ბრედ!... :O
"ალახი" - ქართულად "ალაჰია" და ეს მაინც ჩაასწორეთ...
4. +5 სათავფურცელე ლექსია +5 სათავფურცელე ლექსია
3. ჩემი გოგო დაგიტოვე ილუსტრაციებში :) ჩემი გოგო დაგიტოვე ილუსტრაციებში :)
2. გამოსაქვეყნებლად მაქვს გამზადებული ერთი ნაწერი, განგიზე ყოფნისას დამებად თავში, ერთი ლურჯ სარიანი გოგოს გამო :) ვარანასში.
განგოტრი ოცნებად დამრჩა და სამწუხაროდ ვერც მეორე ვიზიტისას მოვახერხებ :)
ნაწერი კი არის იდეალური. არ ვიცი სუბიექტურიც შეიძლება ვიყო, მაგრამ ისეთი თემაა, ცივი გონებით ვერ ვკითხულობ.
უნდა იყოს თავფურცელზე. გამოსაქვეყნებლად მაქვს გამზადებული ერთი ნაწერი, განგიზე ყოფნისას დამებად თავში, ერთი ლურჯ სარიანი გოგოს გამო :) ვარანასში.
განგოტრი ოცნებად დამრჩა და სამწუხაროდ ვერც მეორე ვიზიტისას მოვახერხებ :)
ნაწერი კი არის იდეალური. არ ვიცი სუბიექტურიც შეიძლება ვიყო, მაგრამ ისეთი თემაა, ცივი გონებით ვერ ვკითხულობ.
უნდა იყოს თავფურცელზე.
1.
ჩემს ბავშვობაში რომ ინდური ფილმები იყო, ისეთი ლექსია- სიყვარულებიანი, ლამაზი... :)
ოღონდ"ალახი" მომეჩვენა უადგილოდ, ამ განგოტრის, მანჰათას და ინდუსების ფონზე.
ჩემს ბავშვობაში რომ ინდური ფილმები იყო, ისეთი ლექსია- სიყვარულებიანი, ლამაზი... :)
ოღონდ"ალახი" მომეჩვენა უადგილოდ, ამ განგოტრის, მანჰათას და ინდუსების ფონზე.
|
