ჩვენ ყველაფერი თუ ვიცოდით ამ ბედკრულებზე,
რა გავაკეთეთ.
ვერ მოვახერხეთ გადარჩენა ჩვენი ტუხტების,
უშეღავათო სიცხეებმა რომ გადაგვიხმეს.
რომ გადაგვიხრეს ყველა ძვალი სანამ ავყროლდით,
სახსარ სფეროში ჩაღვენთილი ქსოვილებიდან
გამოპარულმა ჭიაღუებმა.
ჩვენ არაფერი არ გვცოდნია ამ ბედკრულებზე,
და გადავკვეთეთ ყველა ზღვარი, ყველა საზღვარი,
თითქმის იქამდე სანამ არ მივხვდით
რომ თაღლითია ყველა მაძღარი.
ო რა ფლიდია ეს საწუთრო, წუთისოფელი.
დაგვიგმზავრებს და ჩვენთან ერთად მიეხეტება,
მიეხუტება სიმშვიდეში მთვლემარე ქუჩას
და გაგვახსენებს რომ ოდესღაც ისე გვიტანდა,
როგორც მეზობლის ლოთობას - ცოლი.
ადრე თუ გვიან შეგვეყრება ციებ-ცხელება
არარსებობით გამოფიტულ ადამიანებს.