მზე ოჯალეშში ჩაესვენება ყურძნის მტევნები ხარობს აისით როგორც ხომალდზე გაშლილ აფრებად ფოთლის შრიალი აქაც გაისმის. ყურძენს რაკრაკით ჩაეღვენთება მზის მოლივლივე სხივი უბეში ჩნდა ვარსკვლავები მწიფე მტევნებად ვენახს ძნად ედგა, როგორც ნუგეში. გაინავარდებს ბიჭი ვენახში, წამოფრინდება ზეზე გნოლივით, ნარწევს უწინდელს დედის აკვანში რომ შესძლებოდა მასაც ფოფინი. მოსწყვეტს მტევანს და ეამბორება როგორც წმინდანი ხატს მოწიწებით და შიგ მზესავით დაილექება მისი სიცილი და ოინები.
