|
მე არ მითქვამს უინტერესო ხართ მათდამი-მეთქი, არც ია, რომ გამაკვირვებს რამე.
ეტყობა დაიჯერეთ და ბოლო აბზაცი არ წაიკითხეთ, თუმცა მაგას ადამიანის ინტერესი ვერ გაუძლებს.
ტასო მადლობა!
მიყვარს იუმორი.
რაც შეეხება რეცეპტს, ეს ლექსისაა და არა სამშობლოსი.
მე ლექსმცოდნე გახლავართ და ასეთი რეცეპტებით სავსე მაქვს გონება. მეტსაც გეტყვით, სადმე რომ წავაწყდები ჩემსას ( რომელიც, როგორც წესი, მავიწყდება) ან ვინმეს ლექსს რომ ვკითხულობ, რენტგენის სურათივით ჯერ ჩონჩხს ვხედავ და თომას მანის ერთი მოთხრობის პერსონაჟი კრიტიკოსივით, რომელიც წარმოდგენას ესწრება და პროფესიონალური მიდგომის გამო, მოკლებულია უნარს, ხელოვნების ქმნილებას რიგითი მაყურებელივით, ჯერ ზედაპირიდან აღიქვამდეს და გულუბრყვილოდ სჯეროდეს სასცენო “ შემთხვევითობებისა”, ტკბებოდეს მათით, მეც არა ერთხელ , გულდაწყვეტით წამომიძახია:” ო, ღმერთო, ნეტა არ ვიცოდე, როგორ კეთდება ეს ყველაფერი!”
ნაყინი მინდა) ნაყინი კი არა და ჯაოზი და კონიაკი)
დავით, მე ყველა ისტორიული პიროვნება მაინტერესებს. შეიძლება კიდევ იყოს პუბლიკაცია სტალინზე. არ გაგიკვირდეთ.
ცოტა მოკლედაც ითქმებოდა იგივე სათქმელი. არაა ცუდი
თქვენ სწორად ჩასწვდით ყმაწვილო, არვინ აპირებს ))
მე რატო მეჩვენება ალუბალი მჟავედ? ცოტა ხელის შევლება არ აწყენდა ამას
მე თოვლი არ მიყვარს, რაღაც ძალიან კარგი წავიკითხე ამ თემაზე არც ისე დიდი ხნის წინ. რა საყვრლები არიან ეს თეთრი დათვები ისე
სასწაულ ს არ უნდა იყოს იქ? ქიშმიშიანი ნამცხვარი ყოფილა სამშობლო.. მაპტიეთ რეცეპტს გადავუხვიე, დუმბაძე გამახსენდა
რაღაც ისა და...
ორიოდ სიტყვით მეც იმას ვიზამ)
მიუხედავად იმისა რომ, არაადროს მაქვს სურვილი არავითარი და არც თავი, ან მხოლოდ თავიღა მაქვს შერჩენილი, ვეცდები ამ არაადეკვატურ სიტუაციაში, ორიოდ სიტყვა მოგაწიოთ.
რაო? მოღალატის გამოსახნობი ტესტიო?
მხოლოდ ეს რად ღირს...თქვემ წარმოიდგინეთ, ტესტით იცნობა ეგ რაღაც...)
როდესაც სამშობლოზეა საუბარი,დიად პატრიოტიზმზე ან ვისთვის მხოლოდ იაფასიან პარტერზე, ზედმეტად მიმაჩნია თავი და არც საკუთარ დაკარგულ სახლზე ვსაუბრობ არასდროს.
ჩემზე უკეთ მოგეხსენებათ “ერთი რამის სიყვარული, დაფარვა რომ სჭირდება”
ქ-ნ მზია, მე თქვენ კი არა, ზოგადად აქაც და ამის იქითაც ყველა მიყვარს, რადგან თუ სხვაგვარად არც საკუთარი თავი და არც ადამიანის ბუნებრივი მდგომარეობა წარმომიდგენია,’მაგრამ ნამეტნავად უდგეხართ მხარში ამ სტალინს, თქვენთვის ცზონებულს, თორემ რაღამ დაგაწერინათ ის პუბლიციატიკა?იქაც დავწერე კომენტარი, (მგონი) განვრცობაზე მქონდა საუბარი მაგრამ არაფერი მსმენია... სტალინის იდეოლოგია ღირსეულ რევოლუციად მიგაჩნიათ?
ან როდის იყო, ნებისმიერი რევოლუციონერის წამოწყებას, სისხლი არ მოჰყოლია? თუმდაც ერთი კაცისა?
თუ არასწორად გავიგე თქვენი, მე მომიტევეთ და მერე დავჭკვიანდები)
ამომწყვეტთა ამოწყვეტით წრეს ვერ შევკრავთო- ეს იგივეა, რასაც დათა აკეთებდა, ოღოდ საპირისპიროდ. სარეველა რომ მოჭრა, ცხადუა ამოვა მაგრამ ის ერთი ჩრდილში მყოფ იას ხომ არ დააზიანებს, როცა მოჭრი?ერთადერთზელ დავწერე პუბლიცისტილა, როცა სადღაც გავიგე ბავშვი მოკლაო ვიღაცამ,ნეფერტარმა და ერთმა მშვენიერმა ქალბატონმა, სახელს არ დავასახელებ, რას ამბობო კაცოო ციხეშიაო და როგორ მოკლავო მაგასო, მაგით რაო? ჩიტი კი არა, ქათამიც არ მომიკლავს და არც არაადროს ვიზამ მაგას,მაგრამ ისეთი ადამიანი, ერთი ვერშემდგარი ქანდაკებაა...
ციხე არ არის გამოსასწორებელი, ან ადამიანის გამოსწორება სად გაგიგიათ?!
თუ არ გჯერათ ჩემი, აგერ კახაბერს ჰკითხეთ? ;)
ჩემზე ჰუმანურს ვერ მოძებნით დედამიწის ზურგზე,(თუ გნებავთ შემიმოწმეთ)მაგრამ არაჰუმანურობად და არც არაადეკვატურად მიმაჩნია პაპუნას რეაქცია.ხელდაკრეფილი, ფეხი-ფეხზე გადადებული არა ვართ ჩვენ ) ან სად გვაქვს სკამი, რომ დავჯდეთ)
ცხადია პაპუნას გინებით ამვაჟბატონს არაფერი აკლდება და არც პირიქით მაგინებელს ემატება რამე.
ილაპარაკე მაშინ, როცა დუმილი არ გიხდება- ანუ კახა უნდა იყოს სულ ჩუმად? დაე იყოს .
პაპუნა არაა მეგრელი, მე ვარ მეგრელი , თან ისეთი...ჰო და წარმოიდგინეთ? მე მხოლოდ მაშინ ვიგინები, როცა ჩემს კატებს დავსდევ ოთახში. დავსდევ ახლა, ანუ ვიგინები და გაპარულა ოთხივე აჭარაში.
ეს უკვე პაპუნას და შეგიძლიათ არ წაიკითხოთ:)
“ზოგისთვის მთის სუნთქვაა “-კი არაა ბიჭო,რა შუაშია მთა სამშობლოსთან კაცო.
აგერ ასფალტი, ის არაა?)
ერთხელ გალიდან ქვა წამოვიღე, ბაბუაჩემის ეზოს მოვპარე და წამოვიღე.
ენგურის ხიდი რომ გადმოვიარე( 800 მ ) იქვე დავდე და საკუთარ თავს დავაწრმუნე რომ რაღაც საერთო მივეცი გაყოფილს...
დათა თუთაშხია ))
კარგია :))))
გვაზეპირებინებთ ამ ტესტებს (მართალია არ ვკითხულობ ბოლომდე) თუ რატომ ****** ტვინს ადვოკატო?
მოვითხოვ პასუხი გაეცეს ჩემს შეკითხვას!
პატივცემულო მზია. დამოუკიდებლობის პირველ წლებში, ზოგი ტყუილის, ზოგი ქრთამის და ზოგი საკუთარი არაკაცობის მსხვერპლი იყო, ეს იყო და ეს! ისევე გამსახურდიას დავესესხები, ციტირებას ზუსტად ვერ მოვახდენ მარა, რა ხალხიც ცხოვრობს ის მეფე გორგი კი ყავთო, ამბობს მანდ არსაკიძე!
ასე იყო, ვერ და არ შეიშვნეს ლანგრით მორთმეული დამოუკიდებლობა და თავისუფლება, აჰყვნენ ბარეორ მოშორებულ პოლიტიკოსს, ქურდს და მოუშორებელ სასულიერო პირს და პირებს.
ზუსტად ასე იყო,
შეიძლება ეს არაკაციც მანდ იყო, ამან ესროლა შეიძლება მამაჩემსაც, 9 აპრილს გარდაცვლილ გმირებსაც ამან მოუქნია შეიძლება ნიჩაბი!
რომც არ ყოფილიყო ხო სიამოვნებით მოაწერდა ყველა ამ ქმედებას ხელს? ასეა, ზოგისთვის თავისუფლებაა სამშობლო, ზოგისთვის მთის სუნთქვა, ზოგისთვის კიდე "კ გ ბ"
ხალხო გამაგიჟებთ?! ყველაფრის პატიება შეიძლება? ეს ხო არ არის განსხვავებული აზრი კინოზე ან მოთხრობაზე?
ამას არ ქვია განსხვავებულობა, ეს არის შეურაძყოფა, ყველასი და ყველაფრის! რა ლოიალურობაზეა საუბარი? ადამიანი არის მტერი, ეროვნებისა და ეროვნულობის მტერი, გმირი ხალხის მაგინებელი, კონკრეტული კუთხის მაგინებელი, რა უნდა ეპატიოს?
თან მე მწარე ცემით ვიმუქრები და არა მოკვლით! ტყვია შუბლში _ უბრალოდ მისწრება იქნებოდა, რადგან თვითონ თუ დასცალდა ჯონჯოლიას შვილების გაზრდა, რატომ გამოვა რომელიმე მასზე კაი? ;)
არ მომწონს თქვენი პოზიცია, იარაღით მოსულ მტერს იარაღით რომ დავხვდე, ის უნდა მეძახოთ არ მოკლაო? ცივილურად მოებყარიო? ხოდა ომია ყველა წუთიც, მე თუ არ ვისროლე სხვა მესვრის!
სათაურმა შემომიტყუა :)
არაუშავდა, განწყობა მოიტანა- პოლარული.
საშიში რამ ჩანს :)
რა უცნაური ლექსია. ამ სახით ტექსტი, თითქოს, უფრო შეიკრა.
გუსტავ კლიმტი მაინც განსხვავებული ესთეტიკა მგონია
ნინო დარბაისელი
დილისპირს დედიშობილანი
- -
(“მთელი ხელოვნება - ეროტიკაა”- გუსტავ კლიმტი)
დილისპირს დედიშობილანი
რომ წვანან თავფეხშექცეულნი,
ძილ-ღვიძილს რომ ვერ ეხსნებიან,
უცებ კარი რომ გაიღება,
შემოდის კაცი საგარეოდ
ჩაცმული, უხმოდ აცქერდება.
იგივე თვალები, თმაც იგივე,
გახდაც და ჩაცმაც რომ უხდება!
დაბნეულობისგან ქალი შრება,
ფიქრობს: - ეს როგორ შეიძლება,
თან გვერდით მეწვეს და თავზეც მადგეს?
ალბათ ძილია და მესიზმრება.
ახლად შემოსული ტახტზე ჯდება
და კარი ისევ გაიღება.
შემოდის კაცი ხანდაზმული,
ჭაღარა - მხრებამდე ეფინება,
უსიტყვოდ - საგარეოს მიუჯდება,
თვალებით - ჩამქრალი ნაღვერდლებით
ქალს გამყინავად აჟინდება.
ქალს სიტყვა ყელში ეჭედება:
-როგორ შეიძლება, გვერდით მეწვეს,
თან აქ შემოვიდეს? არ იქნება!
მამაა? რა უხერხულია,
რა ვუყო, როგორ მერიდება!...
არც გასაქცევი არსადა მაქვს,
არც რომ ჩასაცმელი მებადება,
ალბათ ძილია და მესიზმრება.
და კარი ისევ გაიღება,
ისევ ჭრიალით გაიღება,
ღრიჭოში - ხელი ბეჭდიანი,
ძარღვებამოყრილი ხელი ჩნდება,
შემოდგამს სარწეველას, იხურება
კარი და ჩვილი ატირდება.
შია და ძუძუ მოუნდება.
- ეს როგორ იქნება, არ იქნება!
თან ჩვილი იყოს და თან აქ მეწვეს?
ალბათ ძილია და მესიზმრება.
კარი გაიღება მიჯახებით,
ოთხი შავნიღაბა სახე ჩნდება,
მხარზე სასახლე აქვთ შემოდგმული,
დადგამენ. ხმას არ გაიღებენ.
ოთხივე ოთახიდან ერთად ქრება.
სასახლეს თავი აეხდება,
იქაც იგივე სახე ჩნდება,
თხელი, ცვილისფერი სახე ჩნდება.
- ეს როგორ იქნება? არ იქნება!
თან გვერდით მეწვეს და თავზეც მედგეს,
თან მამა იყოს? მერიდება.
ძუძუ ვაწოვო თუ დავიტირო?
ღმერთო, ნეტა როდის გათენდება.
ალბათ ძილიაო და მესიზმრება.
კარი შეყოვნებით გაიღება,
ქალის მოქნილი ტანი ჩნდება,
ტახტიდან ორი ეგებება,
მკვდარი - კუბოდან წამოდგება.
ქალი ჩვილთან მივა, ამოიყვანს,
ჩვილი ძუძუზე მიეკვრება.
ჯერ შორი არფა აჟღერდება,
ციმბალებს პიკოლო ენაცვლება, ბრახუნს ბრახუნი უერთდება
და შორი ორკესტრით აწყვეტილით,
შორი დირიჟორი ილანდება.
ყველა ერთიანად აცეკვდება,
ღმერთო, ასე როგორ შეიძლება,
თან რძე სდის, თან მკვდარს ეცეკვება,
ოფლის არეული სუნი დგება..
თითქოს მე ვარ და მეც არა ვარ,
ღმერთო, ასე როგორ შეიძლება,
თან აქ ვიწვეთ და თან - ორგია,
ჩვენ აქ ვიწვეთ და მრავალგია...
ასეთი არაფერი გამიგია,
ასეთის არაფერი გამეგება,
ეს რა განსაცდელი მომეგება!
დილისპირს დედიშობილანი
რომ წვანან თავფეხშექცეულნი,
ერთი - საბანში ჩაეხვევა,
მეორეს - სულ გადაეხდება,
სიზმარში რა არ გადახდება,
შიშით თავისქალა აეხდება,
ღვიძილი სანატრი გაუხდება.
ხდება!
ზუსტად ამის თქმა მინდოდა და თავი შევიკავე. რადგან ითქვა, მეც შევეხმიანები. პაპუნა, მაშ ბოლშევიკებს და სტალინს რას ვემდურით? თუ კი გასხვავებული პოლიტიკური შეხედულებებისთვის შუბლში ტყვიის დახლის სურვილი გიჩნდებათ? მეტს კი არაფერს აკეთებდნენ, ვისაც რევოლუცია, ახალი წყობა და ბელადები არ მოსწონდა, იმათ ანადგურებდნენ ზუსტად ტყვიით შუბლში, კეფაში და ა. შ.. ან დამოუკიდებლობის პირველ წლებში რისთვის ხოცავდნენ ქართველები ერთმანეთს? იმის მიხედვით ვინ ვისი მომხრე იყო. ნუთუ, ვერ უნდა მოვერიოთ ამას? ვერ უნდა გავგლიჯოთ ეს მანკიერი წრე?
პაპუნა, კომენისტები იმიტომ უარყო მსოფლიომ მავანთა და მავანთა ამოწყვეტით რომ მოჰქონდათ თავი.
მესმის, რომ სიტყვის მასალაა, მაგრამ აგრესიული ტონი მაინც არაა მისაღები.
ამომწყვეტთა ამოწყვეტით. წრეს ვერ გავარღვევთ
უჰ, რა მძაფრი იყო.
მადლობა ანა, შეგულიანებისთვის.
მთლიანად, ამოღებული , კულმინაციური მომენტიანად ვდებ ლექსს
... არ იდება კომენტარში
ყოველმხრივ წელში გამართული ლექსია, საინტერესო წიაღსვლებით უხსოვარსა და აწმყოში!
მომწონს თქვენი მოხულიგნო ლექსები, თავისუფალი სუნთქვა აქვთ თქვენს ლექსებს და
რაღაცნაირი ხელწერა გაქვთ, მე რომ მომწონს, ისეთი...
ძალიან საინტერესო ლექსია, ბიბლიური პასაჟებით და დღევანდელობით...
რა სიგრძე-სიგანით დაუნახავს ქალი თქვენს ღმერთდაკარგულ გმირს...
საოცარი ლექსია!
ეს არის ადრე, ადრე დაწერილი ლექსი.
მესხი მელექსე
ვწერ ვინმე მესხი მელექსე
და ვუძღვნი თამარს – მეფე მზეს.
უცხო ამბავი გავლექსე,
შევუწყვე ქართულ სულს და ზნეს.
ვუმღერე ტრფობას, სიყვარულს,
მეგობრობას და სიკეთეს,
მუსრი ვკარ ქაჯების არულს,
ავი ავს ვეღარ აკეთებს.....
ჩემს ცხოვრებაში პირიქით
სიყვარულს გამოვერიდე,
გადმოვიკარგე მთებს იქით,
მონასტრის ვიფარე რიდე.
მოვხუცდი, მინაცრდა ნება,
ჩავრჩი ჩემს მწარე სვე–ბედში,
არ ამისრულდა ოცნება,
ვერ დავიმარხე მესხეთში.
მზია თვალაბეიშვილი
/გამოქვეყნებულია/
არ მოკვდე მირიან :)) ისე, რატომაც არა, უნდა ვეფერებოდეთ ადამიანები ჩვენს თავებს ))))
ეეჰ, რა დროს აუქმებენ ეროვნულ გამოცდებს, თორემ საცა სამართალია ეს ტესტები არ უნდა ემატებოდეს სავალდებულო საგნად?!
იმედია მალე გაგრძელდება, რაც არის კარგია, ზოგ სიტყვას შუა ტექსტის მერე ბოლო ასოები აკლია
ქალბატონო ნინო,
ძალიან კარგია, ისე შემექმნა განწყობა, წარმოსახვა... თუმცა ბოლოს უფრო მეტ აბსურდს იმსახურებდა მთელი ეს "ცვალებადი და იდუმალი კონსტრუქცია". ჩემი აზრით:)<3
5 თავისთავად)
|
