საკუთარ BMW-ში ვუსმენდი შუბერტის ''მგზავრობა ზამთრობისას'' და ველოდებოდი აოიამას გადასახვევთან როდის აინთებოდა შუქნიშნის მწვანე ფერი. იქნებ სხვისი ცხოვრებით ვცხოვრობ და არა იმით რაც ჩემი უნდა ყოფილიყო? იმ პიროვნებიდან, ვისაც საკუთარ თავად მოვიხსენიებ, რა ნაწილია მართლა ჩემი? და რა არაა ნამდვილად ჩემი? ამ ხელების, მტკიცეთ რომ ჩეაბღუჯათ BMW-ს საჭე, რამდენი პროცენტი მეკუთვნის მე? სხვების მიერ დადგმულ სცენარში, ჩემი ცხოვრება რომ ჰქვია, რა ნაწილი თამაშდებოდა და რა ნაწილი იყო სინამდვილე? რაც უფრო მეტს ვფიქრობდი ამ კითხვებზე, მით უფრო ცოტა მესმოდა.
