იწვის, ჭირს სუნთქვა,
მიწა ირხევა უცნაურად.
კვალი წითლად ჩანს.

დასხდა  ფოთლები,
ქრის.  წვიმს.  ტანს გლოვით წინწკლავს.
ხეც ტირის ვაშლის.

იყო  ვარდთფეთქვა,
ჯვართმთხვევა მყარიც, ჩქარიც,
ღვთის დასადარიც.

დიახ, შეიგრძენ,
ხმება ხე უდაბნოში,
სად არის ცრემლი?

ცრემლები  მიწყდა,
წკრიალებს მაჭარი, ჭირს.
ხალხმრავლობაა.

ცხელი ქვიშები, გმინავს,
სადღაც მდინარე მიდის
უკუნიც მიქრა.

თარეშობს ქარი,
არც სუნთქვა, არც ხმა
საკმეველს უკმევს..

ჭრიალით კარი,
ფოთოლცვენა და ქარი,
ძაღლიც კი, არსად .