ნუთუ ვერ ხედავთ,შეხედეთო, 
როგორ მზესავით ლამაზია, - გაიძახოდი
და ვერ ხვდებოდი, რომ მას ასეთად
ხედავდი მხოლოდ შენ ერთადერთი,
რადგან გიხელდა  თვალს სიყვარული
და განახებდა მის სულს ახლოდან.
შენც დაგიბნელდა მერე ის თვალი -
დამნახავი ლამაზ სხეულში ლამაზი სულის
შენც ხომ  სხვებივით ესროდი ტალახს,
იმ სუსტ გოგონას, მზესავით ლამაზს.
მოტყუებულმა, ჭორსაყოლილმა,
ბოროტი ენით გადარეულმა,
სიბრაზისაგან გონარეულმა
არ დაზოგე და სტყორცნე ტალხი...
არც მას ჩაუცვამს შენზე თალხი,
არ უტირია.
სიყვარული ხომ ორლესული
დანისპირია -
რა წუთიდანაც ზურგი აქციე,
აღარ უყვარდი.