წუხელ სხვენიდან
მესტუმრა წვიმა,
რომ მოეხატა
სახლის კედლები
გამომაღვიძა
ჩამჩურჩულა --
არ დაბერდები.

ის წვიმა თოვლი
აღმოჩნდა მერე,
უფრო თოვლჭყაპი
არც ის სიტყვები 
ყოფილა წყევლა,
თურმე მლოცავდა.
მგონია- მართლაც
არ დავბერდები,
გამახსენდება 
ვიდრე მოცარტი
მანამდე ვიდრე
ვუყვარვარ ტაროსს
და ჩემი ძვლების
ყრუ ტკივილით
ღრღნას ურჩევნია,
რომ ჩემი სახლის
კედლები ხატოს.