გთხოვ, არ მიწყინო
ეტლში ჯდომით გადავიღალე.
რაც შენ წახვედი, ტკივილით და
უძილობით შეწუხებული,
უკვე შენსავით
ვეღარც მე  გავცქერ
აივნიდან
დილასისხამზე
ძველებურად
ხალისიანად, ლაღად
მთა-გორებს.
და მეც ვისწავლე
შეღამებულზე
ამოოხვრით თქმა-
„კიდევ ერთი დღეც
გადავაგორე.“