მარტო ლექსები რას გვეყოფა,გასაფანტავად,
პურის ყანებში,მთებს გადაღმა,ღმერთის მხარეში,
კემსენ აჩრდილებს,მიძინებულ გლიპტებს ფატრავენ,
აღარაფერი გეხსომება ჟირ,სუმ მარაშა.

გადაიქარებს,შეციებულ ხეებს,ბედშავი,
სითბოშეჭვარტლულ კვამლს გადენის ღამე,ქოხიდან,
ვაი, თუ ფიქრი აგიშალოს ჩვენმა თემშარამ,
,,დავბრუნდებიო''_ მომიგდო და აღარ მოხვიდე.

სმას და მოწევას მოვუხშირე,ალბათ ვამეტებ,
შენი საქსოვი ჩხირებით ვქსოვ,დრო რას მომარჩენს,
გახელილ თვალებს მივაჩვიე ძილი,დავბერდი,
ამ ზამთარს გული რას გაიტანს,ასეთ თოვაში.

მარტო ლექსები რას გვეყოფა,გასაფანტავად,
პურის ყანებში,მთებს გადაღმა,ღმერთის მხარეში,
კემსენ აჩრდილებს,მიძინებულ გლიპტებს ფატრავენ,
გადაიკითხავ, დაივიწყებ ჟირ,სუმ მარაშა.