სახლი,
რომელშიც
არავინ
ცხოვრობს.
მაინც სახლია.
ჩვენს
სახლს აკლია
თქვენი ხელი,
მზრუნველობა
და თქვენი
სითბო,
ის სუნთქავს 
თითქოს
მოქარგული
ხის აივნის
ჭრაჭუნითა
და ხმით,
თქვენი ნელი
ნაბიჯების
ძველისძველი
ნაფეხურებით.
არ გემდურებათ,
რომ მიატოვეთ.
არ დანგრეულა,
ისევ სახლია.