მზე გიმზერდა შინდის რტოდან მშვიდად,
შესეოდა ცას ფრინველთა გუნდი...
თიხას ზელდა..ხატად თვისად გქმნიდა...
ტაძრად სულის უწმინდესის სურდი;
რად არ მღერდა გული შენი უფლის,
შემოქმედის სადიდებელ ჰანგთა?
სამოთხის გზას ერთი წვეთი კუპრი
ცოდვის ცეცხლის ნაპერწკალით სწვავდა.