მაღლა მთას მოდგა, უცხო ფრინველი,
უცხო ფრინველი, თეთრი ფრთიანი,
ბოლოწითელი
(ხალხური)


როგორ უჭირდა,
წუხელ მესიზმრა ვიცი,
როცა დამარცხდა და
წიწამურის გზაზე
მონსტრი,
სახელად_პროლეტარული შური,
ბერდენკით კლავდა
ქართული აზრის საზრისს

როგორ ტკიოდა
პაპაჩემისგან ვიცი,
თებერვლის დილას
კოჯრის ტყეების მხრიდან
მონსტრი,
სახელად_ბოლშევიკური ჟინი,
რომ მოასკდა და
ტყვიით თვალებს რომ თხრიდა

როგორ დაშინდა,
მამაჩემისგან ვიცი,
ბელადის მითებს
მსხვერპლად შეწირულ ბალღებს
მონსტრი,
სახელად_შოვინისტური რისხვა,
ცხრა მარტს, შხამიანს
რომ აფურთხებდა ბალღამს

სისხლი სდიოდა
ცხრა აპრილს,
თვითონ ვნახე,
ტანკის წინ მდგარი
ჯოხით ებრძოდა რკინებს...
მონსტრი,
სახელად_იმპერიული ზრახვა,
ნიჩბით უჩეხდა საუკეთესო შვილებს

მერე,
ჩვენს თვალწინ
ცუდად აემღვრა გონი,
ვერ მოერია მტრების
იარაღს ნაცადს
მონსტრი,
სახელად_სამოქალაქო ომი,
თავისუფლებას  თვალში აყრიდა ნაცარს.

ნოემბრის შვიდშიც,
კიდევ ერთხელ და ბევრჯერ
ძლიერი ისევ
წიხლით შემოდგა ურჩებს
მონსტრი
სახელად_ძალაუფლების ხიბლი,
აწიოკებდა ჩემი ქალაქის ქუჩებს.

ამ ჟრიამულში,
ადევნებული მონსტრებს,
ქერქეტი ქარი
თბილისს თეთრ  კვამლში ხვევდა,
გული ვატკინეთ და
გაგვეცალა ჩუმად
კაცი,
სახელად_ადამიანთა სევდა...