ბარიდან მოვექანები,
ჩარგალო, ცამდე აწვდილო,
მალე აგივლი არაგვის
კალთას გაბმულო გზაწვრილო.
მოგესალმები, მგოსანო,
შენ ჩემი სულის ნაწილო,
ქართული სიტყვის მინდიავ,
მამულის მკერდზე ნაწვიმო.
შენს აჩრდილს მინდა ვეფერო,
ავეშიბ-ავეყაწიმო,
ნეტავ მეც აქ სადმე მომკლა,
ღმერთმა ისე არ გამწიროს...
ნისლად გამფინა მწვერვალებს,
ქარებმა ნაზად მარწიონ,
შენგან მჭირს ეს სიყვარულიც,
ვეღარც ვიშორებ აწი რომ...
მოგართმევს ილტოსპირელი
მადლობას, მთების არწივო!