ო როგორ მიყვარს, სამშობლოვ,
შენი ყოველი მტკაველი,
აი, კვლავ პირიქეთში ვარ,
ფეხქვეშ გავიგდე მთა-ველი!
აჰა, გუროსაც გამოვცდი,
უკვე შატილში შაველი,
გადმომცქერიან კოშკები,
ვით საკვირველი რამენი!
შეშენებულნი კლდის ქიმებს,
ცას მიბჯენილნი მტკაველით,
ქონგურებ მი-მოხატულნი
თეთრი ღრუბლების კრაველით.
ღმერთო, რა სიდიადეა,
რა სილამაზე მბრმაველი!
დუმილის აკორდს აკვნესებს
მყუდროებაში რაველი...
ეთაყვანება ხევსურეთს
ილტოსპირელი ფშაველი...