კომენტარს შემოვყევი და ნეტავ არ შემოვყოლოდი... რა დღეში ხარ, საქართველო, შე უბედურო... (ეს ლექსთან არაფერ შუაშია)

სალამი მიშა!

  გულისამრევია თქვენი სიტუტუცე ქვეცვედანნო...
  მიშა მეოცე საუკუნის დასასრულისა და ოცდამეერთე საუკუნის დასაწყისის (და არა მარტო დასაწყისის, ას წლამდე აცოცხლებს მამაზეციერი) საუკეთესო, მე ვიტყვოდი, -  ერთერთი მხარბეჭიანი პოეტია, თავისი ხედვით, სიტყვით, თემატიკითა და წერის მანერით. ნუთუ ასე ჭარბია თქვენში შური და სიბოროტე, ყვავ-ყორანივით თავს რომ დასტრიალებთ და დასჩხავით? იგი დაჭრილი არაა და ისმის კიდეც მის კააფიებსა თუ სიტყვიერ გამოპასუხებებში მთიელი არწივის კუნთმაგარი ფრთების თქვენს ფიზიონომიებზე ტყლაშუნის ხმა...
  მიშავ, გაუძელი და მხნეობა შესთხოვე უფალს. ასეთია თურმე რთული ხვედრი ჭეშმარიტი შემოქმედისა მეგობარო. აქაურობას რომ ვუმზერ, სადღაც გულის სიღრმეში მიხარია კიდეც შენნაირი რომ ვერ ვარ. მე ამათ გავუძლებდი?
  მამაზეციერი იყოს შენი შემწე და მფარველი პოეტო.

ეჰ მართალი უთქვამს ერთს "ქორწინება სიყვარულის იდეალური მკვლელობააო" :(

+2!!!

მომეწონაააააააააა 5+

=))
    =))

დიახ, ასაკი... წლები... ადრე რომ
ვითომ არაფერს ნიშნავდა სულაც...
დღეს გატაცებას მათსას ნადირობს
და წვავს წარსულის მშვენიერ სურათს!..

+2 ჩემგან

მეტი ბანალურობა რომ არ შეიძლება..

10

მომეწონა მე.
ვგონებ, ყველაძე ძალიანც კი თქვენებში. :)

+

გამომრჩენია ეს ლექსი.
თქვენს ლექსებში გამორჩეულად მომეწონა.მარადიული თემატიკა და ავტორის განსხვავებული და საინტერესო შესრულების მანერა.

 

კომენტარები გადავიკითხე და გაოცებული დავრჩი ამხელა აურზაური რომ გამოიწვია ამ ლექსმა.ვერ ვხვდები რა არის აქ გაუგებარი,ამ ლექსის ძირითადი აზრი არც თუ ისე რთულია.მაგრამ ერთი რამ მიკვირს,მე როგორც არაპოეტმა თუ შევძელი ლექსში ჩადებული აზრის ამოცნობა,მაშ იმათ რატომ ვერ შეძლეს ვისაც თავი პოეტი ჰგონია? შეურაცხყოფას არავის არ ვაყენებ,მაგრამ ჩემი აზრით აქ ხელოვნურად შექმნილი ¨პრობლემებია" პოეტის მიმართ.
ლექსი მართლაც მშვენიერია მიშა,გაიხარე.ძალიან მომეწონა

ვაი.... ყოველთვის ასეა ვითომ?...

"და დისტანცია სარეცლებს შორის
იზრდება... ადრე სხვა იყო როგორ...
როდესაც ყველა ეჭვი და ჭორი"
ფეხზე ეკიდა უდარდელ გოგოს...

"ქმარიც სახლშია, ცოლიც სახლშია,
თუმც ვიღაც სახლში მაინც არ არის!.."

+2

რეებს გამოვრჩენივაარ? =)) გაანებეთ თავიი მაგ ქალს თავისიც ეყოფაა  :)) :P

რა\ეები ხდება აქ?????

და ვინმემ თქვა რომ არ ვარგა?! :)
საოცრად კარგია
+

ის კი, ახალი ტრფობის ყვავილი,
ამ პარადოქსის რომ იშვა ალში,
კაცში - ტეხაა ნეკნებს გავლილი,
ხოლო - სიამის სინათლე ქალში...
სევდიანი და ლამაზია

აბსურდი, რომლის ყველა სახელი
იწყება ასე: ოჯახი...  ბავშვი...
და არაფერი მერე ახალი...
და ჯდომა სევდის ცივ აკლდამაში...

დღევანდელობა რეალურად ასახული :) მომწონს

ილტოსპირელო, მაგარი პოეტი ხარ და მშვენიერი ლექსია, კამათობენ და დაობენ იმაზე,რაც ყურადღებას იქცევს.წარმატებები! ასეთი კამათი აცოცხლებს ამ საიტს.

მარინა ცვეტაევა ამბობდა, გთხოვთ,ჩემს ნაწერებში ნუ ეძებთ იმას,რაც თქვენს წარმოსახვას დააკმაყოფილებს, არამედ სწორად წაიკითხეთ ის, სინამდვილეში,
რაზეც ვწერო.
P.S. მამაკაცებო,ნუ მოიყვანთ თქვენზე ძალიან ახალგაზრდა ცოლებს!

  ბალზაკისეული წვდომა ადამიანის სულში და ცხოვრების გარდაუვალი ჭეშმარიტება. როგორც ფლობერი იტყოდა: „ყველაზე უცხუნარეს კოცნასაც კი მოწყენის მთქნარება ახშობს“.
  ქალის და მამაკაცის ურთიერთობის მთელი ეპოპეა ამ რამდენიმე სტრიქონშია ჩადებული. დიდებულია ილტოსპირელო.
  ამ ბურთებს ყურს ნუ დაუგდებ, მათი ხტუნვა უფრო გაგვამხიარულებს.

მშვენიერია. ზუსტი აღწერაა.

ეჰ...სიყვარულო, დროით ნაფერო..... და ერთხელ სადღაც გადანაფერო.....  მომეწონა.... ;)

"ნე რავნი ბრაკ"
დახსოვთ ეს სურათი?
:)

იწყება ასე: ოჯახი...  ბავშვი...
და არაფერი მერე ახალი...
და ჯდომა სევდის ცივ აკლდამაში... +2 :) 3 დღეა თქვენს ლექსებს ვკითხულობ,თითოეული რამდენჯერმე წავიკითხე უკვე და ალბათ მთელი დღე რომ ვიკითხო არ მომბეზრდება...

ლექსი კარგია!
+2

ასაკით განსხვავებული ქორწინება ოჯახობის რაღაც ეტაპზე ბზარს ბადებს. ცოლს, კვლავაც ახალგაზრდა ქალს სხვა უყვარდება. ქმარი უკვე სიბერისაკენ მიდრეკილა. ქალისთვის კი  ს ი ც ო ც ხ ლ ე  კვლავაც გრძელდება და ახალი და ლამაზი შინაარსით იტვირტება. და ამიტომ იბადება პარადოქსული და ტრაგიკული რეალობა. როდესაც "ქმარიც სახლშია, ცოლიც სახლშია,
თუმც ვიღაც სახლში მაინც არ არის!.."

სიყვარულს და ბოზობს  ერთმანეთში ნუ ,,აურევთ'' მეგობრებო....

პოეტმა ,,ზუსტდ'' თქვა სათქმელი....

თქვენი ბევრი ლექსი ზეპირად ვიცი.....

ახლა რაც მახსენდება ესააა...............(თუ შემეშალა მაპატიე)

აღარც ვინ ერის პატრონი,
აღარც ვინ ქვეყნის მიმხედნი
სულს მწუხარება მონისლავს
გულს და გონებას ნაღველი...
ეჰ, ხმალო, ბატონიშვილის
რა დროს და საით წახვედი
ეჰ, ხმალო, ჩოლოყაშვილის
რწმენავ ასთა და ათასთა,
ბავშვივით ვდგავარ, უმწეო,
უიმედობის დაფასთან...

ან.....რაღაცა.....რაღაცა და....

ამოუკოცნა თვალები
ყვავილებს ქარმა ბებერმა.....



ამ ლექსზე კი მშვენიერი სიმღერაც დაღიღინდებოდა...........


ჩემი გული ხარ -
გორის ფხას
დამდგარო მთვარის ნალევო,
მეც ნატვრით მელის გაქრობა,
შენაც ჩაქრები მალეო.
ვერც მე
დავმალე ტკივილი,
შენც სულ ამაოდ -
მალეო,
ორთავ სახეზე გვეწერა
ჩვენ,
ჩვენი სივალალეო,
ორთავ ნელ-ნელა
ვიწვებით
მოკლეა ჩვენი ხვალეო...
შენ -
მზის სურვილმა დაგადნო,
მე -
მზედ ყვავილი ვთვალეო....
უმისობით და სიშორით
დღე, ღამეებზე ვცვალეო...
სიყვარული გვკლავს ორივეს
შენსამც სხივთ ვენაცვალეო..........


მელოდიაც კი ჩამესმის ამწამს.........

პოეტი ხარ......გადაწყვეტილია.......


თუმცა, ერთი კია...............


(კარი წიხლი ფილოსოფიას, მაგის მომგონის დედაცავატირე.............
წერე რაც გულით გეწერება.......ეგრე უფრო ნაღდი ხარ....)


შენ თავად იცი  ვინცა ხარ,
ეს ლექსიც იცი, რაც არი,
სიყვარულსა აქვს დღეობა -
ქვეყნად რომ არ ჰყავს ნაცვალი........

(შენ თვითონ არა თქვი ეს სტრიქონები?)

უუუუხხხხხ რა სდღეგრძელოებს ვიტყოდით ერთად რო გვაქეიფა...

ლამაზად აღწერილი მკაცრი რეალობა :)

ბურთმა ეტყობა იცის ახალგაზრდობაში ფეხბურთის თამაში რომ გვიყვარდა და ახლაც კარგად რომ გამოგვდის ილტოსპირელო...

ნინი-ნიჩორტას:

მადლობა იმისთვის, რომ შეეცადე და ასე სწორად და კარგად გაიგე ყველაფერი! ანუ ეს და კიდევ ბევრი სხვა ავტორის კომენტარი მაფიქრებინებს, რომ ჩემი ლექსი არც ისე ბუნდოვანი და "ამირანი გულში მღეროდას" პრინციპით უნდა იყოს დაწერილი, როგორც ეს მცირე გამონაკლისებს მოეჩვენათ!

ვიტყვი: ლექსის წასაკითხად და სწორად გასაგებად, ალბათ, არსებითი მნიშვლელობა მაინც განწყობას აქვს, ანუ, როგორი დამოკიდებულებითაც მიადგები სტრიქონთა გოდოლებს, ისეთივე სიმკვეთრითა და სიცხადით გაგეხსნება მისი კარები!

ერთადერთი, რამაც შეიძლება საერთოდ ვერ ჩაგახედოს პოეტის ნაზსა და სათუთ სამყაროში, სამწუხაროდ, იყო, არის და იქნება - შური, ბოღმა, ზიზღი და ბოროტება, რომელიც, საბოლოო ჯამში, ისევ ამ ულამაზო და ჩლუნგი იარაღებით შეჭურვილს  უქადის განადგურებას!

დაე, იაროს ყველამ საკუთარი გზით!

თქვენ კი, ჩემო ლამაზთვალება და კეთილგულა მოყვასნო, მზე და სითბო არ მოგაკლოთ უფალმა!

80. ახლა მივყვეთ ლექსს ნაწილ ნაწილ

და რაც, და, თითქოს სულ ალალია,
სინამდვილეში არის მარტივი
აბსურდი, რომლის ყველა სახელი

ალალი , სიმანდვილეში არის მარტივი აბსურდი?
ალალი-მარტივი აბსურდი

ვერ გავიგე რაღაც

იწყება ასე: ოჯახი...  ბავშვი...
და არაფერი მერე ახალი...
და ჯდომა სევდის ცივ აკლდამაშ

არ გეჩვენებათ რომ კავშირი დარღვეულია ?
იწყება ასე: ოჯახი...  ბავშვი...
და არაფერი მერე ახალი
კაი ეს გასაგებია, ოჯახის შექმნის მერე გაჩნდა ბავშვი, მაგრამ ცის აკლდამაში ჯდომა?

რეავიცი

ნუთუ, უფალო, ესეც ხარკია
იმ უადგილო, პირველი ცოდვის? -
ქმარს წარსულისკენ უასაკია...
ცოლი კი მომავლისაკენ მოდის

მაგარი დასამუშავებელია
რომ კითხხულობ, მომავლისაკენ ისე ცუდად ხვდება ყურს რომ მეტი  არ შეიძლება
ამოვარდნილია ძალიან ამსამბლიდან

და შეფრქვეული კითხვა ნახშირად
ნახშირს არ აფრქვევენ, ნახშირს უსვამენ, ნახშირისს მტვერი შეიძლება შეაფრქვიო
თვითონ ნახშირი არა

დღეს გატაცებას მათსას ნადირობს--ეს ვერ გავიგე რას ნიშნავს

მგონი საკმარისი მიზეზია იმისათვის რომ ლექსი არ მომეწონოს

ტრიკოტაჟის ამპულა. 2009-10-19 12:03:21



ამ კომენტარს უნდა ვუპასუხო თუ შეიძლება :)


1. პირველ სტროფში ავტორს სახლი შედარებული აქვს გალიისთვის და ის რაც ალალია, ანუ ოჯახი, ბავშვი, სინამდვილეში მარტივი ბსურდიაო :) აზრი მეორე სტროფში გადმოდის, ანუ პირველი და მეორე სტროფი აზრობრივად ერთმანეთს ერწყმის  და სახლში ჯდომა შედარებულია ცივ აკლდამაში ჯდომასთან, ანუ ავტორი ფიქრობს ასე, ეს უბრალო შედარებებია, ოჯახი, ბავშვი-მარტივი აბსურდი და ეს ყველაფერი იგივეა, რაც ჯდომა ცივ აკლდამაში :) მგონი გაუგებარი აქ არაფერი არ უნდა იყოს.

2. და შეფრქვეული კითხვა ნახშირად

ამ შემთხვევაში კითხვაა შეფრქვეული, მე ასე მესმის ყოველ შემთხვევაში, კითხვა შეფრქვეული, რომელიც ნახშირივით აშავებს სივრცეს :)

3. დიახ, ასაკი... წლები... ადრე რომ
  ვითომ არაფერს ნიშნავდა სულაც...
  დღეს გატაცებას მათსას ნადირობს
  და წვავს წარსულის მშვენიერ სურათს


ამას რაც შეეხება, მე ეს ადგილი ასე გავიგე, რომ ის წლები და ასაკი, რომლებიც წარსულში არაფრად მიაჩნდათ, დღეს, დროსი გასვლის შემდეგ მათ გატაცებას ანუ სიყვარულს წვავს, წარსულს წვავს და ანადგურებს :)

თავადაც არ ვიცი რატომ გამიჩნდა ამის ახნის სურვილი, უბრალოდ...

ყველას თავისებურად ესმის ალბათ და მე ასე გავიგე, არ ვიცი ავტორი დამეთანხმება თუ არა...

უF, რამდენი ვწერე :)

ძალიან კარგია...მერამდენედ წავიკითხე და უფრო სა უფრო მომწონს

ლექსი კარგია... თუმცა ალბათ ეს თემა ყველა სახლს არ ეხება...

არსებობენ ოჯახები, სადაც ეს პრობლემა არ არის...

არ ჩამითვალოთ ავტორისდამი გადაკიდებად ან აკვიატებად

ჩემს კომენტარში დავწერე რა არის გაუგებარი, და რატომ არ მომწონს ეს ლექსი, რის გამო.
ძალიან გამიხარდება თუ ვინმე საპირისპირო აზრს დამიმტკიცებს

და არ გვინდა ასეთი ლაპარაკი , რომ პოეზია არ არის ადვილი გასაგები და იმისათვის არ არის რომ ყველამ გაიგოს

ეს სიბუნდოვანე და ამირან გულში მღეროდა- მე მესმის და თქვენ ვერ გაიგეთ ზედმეტია
თუ რამე კონკრეტულია დაწერეთ

აღფრთოვანებისათვის და ბღავოოს დაძახებისათვის დრო გექნებათ კიდევ
და ასე გაუგებარია არ მიშნავს რომ მარტო- არ მესმის, გაუგებარი კიდე ნაწერის გაუგებრობასაც ნიშნავვს


                                                  პატივისცემით

ძალიან კარგი ლექსია, გასაგები აზრით ნაწერი. ვერ ვხვდები რაა გაუგებარი.
ხო, მართლა,კაფია მომეწონა ბურთისადმი :D

გამორჩევა არ მიყვარს ფრაზების(ამოწერა-დაკოპირებაზე ვამბობ), მაგრამ ბევრი რამე მოხვდა გულს, და მცირედს ამოვკრეფ:
,,ქმარიც სახლშია, ცოლიც სახლშია,
თუმც ვიღაც სახლში მაინც არ არის!.."
ყოჩაღ,ფინალს!!!!

გულიდან ამოგლეჯილი სიტყვებია!

პოეტის მიერ დანახული ოჯახი.......
შეიძლება რეალური, ან იქნებ, სულაც გამიგონილი...
ამ სემთხვევაში არა აქვს არსებითი მნიშვნელობა.
თითქოს ამაოების განცდა დამიტოვა, თან საკმაოდ მძაფრი, ამიტომ, ვფიქრობ, რომ კარგი ლექსია!
+5 ამ ლექსს ჩემგან!

ილტოსპირელი,მართლაც,ბრწყინვალე პოეტია.
საპირისპირო აზრების "ჯახი"და,საერთოდ,მძაფრი კამათი მაშინაა ლექსისათვის დამახასიათებელი,როცა იგი მრავალმხრივაა საინტერესო და მადლიანი გულისა და გონების გამოძახილია.
ავტორს უკეთესი ლექსები მოეპოვება,რომელთა ფონზედაც ეს ნაწარმოებიც ამბობს თავისას_სათქმელი გააჩნია და იმიტომ...

ძვირფასო, ტრიკოტაჟის ამპულავ!

პოეზია არ არის მსუბუქი მრეწველობის დარგი, რომ ამ სფეროს ყველა წარმომადგენლისთვის ასეთი იოლი გასაგები იყოს!

                                                            პატივისცემით

ახლა მივყვეთ ლექსს ნაწილ ნაწილ

და რაც, და, თითქოს სულ ალალია,
სინამდვილეში არის მარტივი
აბსურდი, რომლის ყველა სახელი

ალალი , სიმანდვილეში არის მარტივი აბსურდი?
ალალი-მარტივი აბსურდი

ვერ გავიგე რაღაც

იწყება ასე: ოჯახი...  ბავშვი...
და არაფერი მერე ახალი...
და ჯდომა სევდის ცივ აკლდამაშ

არ გეჩვენებათ რომ კავშირი დარღვეულია ?
იწყება ასე: ოჯახი...  ბავშვი...
და არაფერი მერე ახალი
კაი ეს გასაგებია, ოჯახის შექმნის მერე გაჩნდა ბავშვი, მაგრამ ცის აკლდამაში ჯდომა?

რეავიცი

ნუთუ, უფალო, ესეც ხარკია
იმ უადგილო, პირველი ცოდვის? -
ქმარს წარსულისკენ უასაკია...
ცოლი კი მომავლისაკენ მოდის

მაგარი დასამუშავებელია
რომ კითხხულობ, მომავლისაკენ ისე ცუდად ხვდება ყურს რომ მეტი  არ შეიძლება
ამოვარდნილია ძალიან ამსამბლიდან

და შეფრქვეული კითხვა ნახშირად
ნახშირს არ აფრქვევენ, ნახშირს უსვამენ, ნახშირისს მტვერი შეიძლება შეაფრქვიო
თვითონ ნახშირი არა

დღეს გატაცებას მათსას ნადირობს--ეს ვერ გავიგე რას ნიშნავს

მგონი საკმარისი მიზეზია იმისათვის რომ ლექსი არ მომეწონოს

გასაგებია, ბატონო მიშა!

მეორე ვარიანტი ყოფილა - ანუ მე ვერ გავიგე სწორად.

აუ რა ივენთი გავმაზე  :)

ვაჰ ეს მგონი კარგ რაღაცა ვთქვი :D ვინც ისარგებლებთ შემდეგში მიუთითეთ ქოფირაით იოჰანო :D

ნეტაი თქვენ ბატონო მიშა :) ენა გრძელია, თითები კიდევ უფრო.

თეა მშვენიერო და გონიერო!

შენ წერ:

"კომენტარებს შემოვყევი, ბატონო მიშა.
ეს სტრიქონები თავიდანვე ბუნდოვნად მეჩვენა:

"და რაც, და, თითქოს სულ ალალია,
სინამდვილეში არის მარტივი"

`ალალი` და `მარტივი` ხომ ანტონიმები არაა?!
ან მე ვერ გავიგე სწორად კონტექსტი."


მინდა გითხრა, რომ სტრიქონები, რომლებიც ბუნდოვნად გეჩვენა, სინამდვილეში ბუნდოვანი არ არის. ამ შემთხვევაში, აქ მთელი ორი სტროფი ერთიანობაში ქმნის აზრის მონოლითს და მისი შინაარსი, თუკი მას ადამიანი კარგად ჩაუკვირდება, იკითხება ასე:

                                არ ვცდები. არა. სახლი - გალია,
                                აშენებული სიმარტოვისთვის!
                                და რაც, და, თითქოს სულ ალალია,
                                სინამდვილეში არის მარტივი

                                აბსურდი, რომლის ყველა სახელი
                                იწყება ასე: ოჯახი...  ბავშვი...
                                და არაფერი მერე ახალი...
                                და ჯდომა სევდის ცივ აკლდამაში...

ეს პოეტურად.
ხოლო პროზაულად - იქნება:
რომ არა ბზარგაჩენილი სიყვარული და ცოლ-ქმრული ურთიერთობა,სახლი არ დაემსგავსებოდა სულიერი სიმარტოვისთვის აშენებულ გალიას და ოჯახიც და ბავშვიც, რომელიც ალალია ყველა ნორმალურ ადამიანზე და რომელიც თითქოს კრავს და ადუღაბებს ცოლ-ქმრულ ურთიერთობას, სინამდვილეში მარტივი აბსურდის სახეს არ მიიღებდაოოო...

ასე, რომ "ალალი" და "მარტივი", ამ შემთხვევაში, წყვილეულები სულაც არ არის და მათი ანტონიმებად მოხსენიებაც, ჩემი აზრით, უადგილოა, თორემ სინონიმებზე და ანტონიმებზე რომ სწორი წარმოდგენა მაქვს, ალბათ ეჭვი არავის ეპარება!

                                                                      უღრმესი პატივისცემით

ამ საღამოს მცირე ინციდენტი მოხდა ურაკზე.
ვიღაც ანონიმმა "ბურთმა" საიტზე წერილი დადო (ეს წერილი აქვეა, ქვემოთ ციტირებული), რომელშიც განგაშის ზარები შემოჰკრა იმასთან დაკავშირებით, რომ ილტოსპირელის ლექსებს მაღალი რეიტინგი აქვთ და მოუწოდა საიტელებს, კარგად დაფიქრებულიყვნენ ჩემი პოეზიის შეფასებისას და დროულად უკან წაეღოთ თავიანთი დადებითი გამოხმაურებები. გამოხმაურებები (მამლის მესამე ყივილამდე!) მართლაც მოყვა ანონიმის მოწოდებას... და ვინ იცის რა ამაზრზენი სურათის მოწმენი გავხდებოდით, რომ ადმინისტრაციას მოულოდნელად არ წაეშალა მისი ეს პროვოკატორული ოპუსი!..

თუმცა ამ ამბავმა, რომლის შესახებ მე არც კი ვიცოდი არაფერი და მეგობრებს დაეკოპირათ თურმე ეს ყველაფერი, ჩემდაუნებურად გამახსენა საბასეული განმარტება ("შური - მწუხარება სხვისა კეთილსა ზედა") და თან იმაზეც ჩამაფიქრა, რომ, საერთოდ, ღირს კი იმ გარემოში ნაწარმოებების გამოქვეყნება და მოღვაწეობა, სადაც თურმე ბევრ ობიექტურ, კეთილსა და სიყვარულიან მზერასთან ერთად ასეთი პატარა ადამიანუკებიც  ჭუტავენ თავიანთ წვრილ თვალებს?!.  მე, ცხადია, პატივს ვცემ ამ ლიტსაიტსაც, მის ადმინისტრაციასაც და ბევრა საიტელსაც, ვისი გაცნობისთვის მართლაც გულწრფელად  ვმადლობ ღმერთს, მაგრამ იქნებ ჯობდეს წავიდე და აღარაფერი გამოვაქვეყნო აქ?!.

მინდა ეს ოპუსიცა და გამოხმაურებებიც აქვე შემოგთავაზოთ და ბოლოში ჩემი პატარა კაფიაც მოვაყოლო, რომლის დაწერაც ანონიმმა მაიძულა:


"ბურთის მოწოდება ურაკპარაკელებისადმი:


ურაკპარაკელებო!

ნუ გადამრევთ რა, ილტოსპირელის ლექსი ვნახე ახლა 199 ქულა აქვს და კომენტარები ხო ვაბშე რა, მართლა მასე ფიქრობთ დავიჯერო თუ რამე ხდება სხვა? მერე ეს ლექსი გავა თავფურცელზე და მერე ეჯიბრეთ ლიტ.გე-ს მაგ დაღეჭილი სტრიქონებით. კაი რა. ვიცი ყველა გამამტყუნებს მაგრამ ბევრს გულზე მოხვდება რასაც ვწერ!

კომენტარები:

1. ბურთი შენ კი მევასები აი
არ მევასებით. 2009-10-19 01:34:39

--------------------------------------------------------------------------------

2. საერთოდ, როცა რამეს ამბობ, ახალი ნიკი არ უნდა გჭირდებოდეს შესანიღბად, ბურთო

ლექსს როცა ბევრი წაიკითხავს, რეიტინგიც მაღალი აქვს, ლოგიკურია.
თეა თაბაგარი. 2009-10-19 01:37:20

--------------------------------------------------------------------------------

3. ჰო, მართლა, მე პირადად არ გავგიჟებულვარ ჯერჯერობით.
თეა თაბაგარი. 2009-10-19 01:38:08

--------------------------------------------------------------------------------

4. ილტოსპირელზე არა მაგრამ ბევრ სხვა ნაწარმოებზე კი ვფიქრობ მასე

ერთი იდეა მაქვს მაგრამ ვინ გისმენს
რ_____ო_____ი. 2009-10-19 01:39:08

--------------------------------------------------------------------------------

5.  ბურთო უტეგენატალე რომელი ხარ?
ნატა. 2009-10-19 01:39:42

--------------------------------------------------------------------------------

6. მე მაგარი გიჟი ვარ მაგრამ ხათრის გამო არავის ვაფასებ მართლა შე დალოცვილო რაღა ილტოსპირელს გადაწვდი უნიჭოს მეტი რა არის
ჯერალდ ნიუმანი. 2009-10-19 01:39:42

--------------------------------------------------------------------------------

7. ანუ ფიქრობთ რომ მაგარი ლექსია როი და თეა?
ბურთი. 2009-10-19 01:40:13

--------------------------------------------------------------------------------

8. როი მე გისმენ
ჯერალდ ნიუმანი. 2009-10-19 01:40:15

--------------------------------------------------------------------------------

9. ჩემი უსაყვარლესი ლექსების რიცხვშია-მეთქი, ვერ გეტყვი. თუმცა, კარგი ლექსია.

ფაქტია, რომ ბევრი მკითხველი ჰყავს და მაგიტომაცაა რეიტინგული.


თეა თაბაგარი. 2009-10-19 01:41:45"

--------------------------------------------------------------------------------

ილტოსპირელის კაფია


ბურთის ოინები

ჩემი რჩევა ასეთია:
თავი ცეცხლში რომ არ დურთო,
საიდანაც გამოგორდი,
ისევ იქ შეგორდი, ბურთო!
მე ორი მაქვს შენნაირი
ბურთი უძვლო და უკუნთო!
თუ ბურთი ხარ, იბურთავე,
აქ უშნოდ ნუ ფართა-ფურთობ.
თორემ შური შეგამცირებს,
შეიქმნები უდღე-წუთო,
ბოლოს სულაც მოგინელებს,
ჩოქით სანთელიც რომ უნთო.
მე ფრთები მაქვს, ვერ მომწვდება
შენნაირი უგულ-უფრთო!
მე სიყვარულს ვაფენ ხალხში,
მე არა ვარ ეშმაკ-უღვთო.
იმას ვიმკი, რასაც ვთესავ,
უხვად მიეცემა უხვთო!
ბრალი შენი, თორემ მე კი
ოქრო მიფენია მუხლთო!
კარგად ვხვდები, ქვებუდანნო,
რასაც ტირით, რასაც წუხთო!..

             

კომენტარებს შემოვყევი, ბატონო მიშა.
ეს სტრიქონები თავიდანვე ბუნდოვნად მეჩვენა:

"და რაც, და, თითქოს სულ ალალია,
სინამდვილეში არის მარტივი"

'ალალი' და 'მარტივი' ხომ ანტონიმები არაა?!
ან მე ვერ გავიგე სწორად კონტექსტი.

და დისტანცია სარეცლებს შორის
იზრდება... ადრე სხვა იყო როგორ...

თავისთვის უხმოდ და უბრად დნება,
ცარიელია ამხელა ბინა...

ვაახ, რამხელა პრობლემას შეჭიდებიხარ, მოშა?! და რა შუაშია ქალი და კაცი?
ეს ერთსაც შეიძლება დაემართოს და მეორესაც!
და ნებისმიერ ასაკში...
და წლების ნებისმიერი ინტერვალის დროს!...
უბრალოდ, ერთ დრეს მიხვდები, რომ მიწიური ვნება დამთავრდა და დაიწყო კოსმიური  სულის მეორე ნახევრის ძებნა... ან კიდევ "უარესი" იმ ოჯახისთვის, - ამ სულებმა იპოვეს ერთმანეთი...

აი, მაშინ ხდება, რომ სახლშია ორივეს თითო ნახევარი და ორივეს შეუძლია იფიქროს, რომ მისი მეორე ნახევარი აკლია ბინას...
ბრავო, მიშა!
ძალიან დამაფიქრებელი ლექსია!

"ერთისთვის  ერთი არსებობს მხოლოდ"! 
ეს ჯერ კიდევ როდის თქვა მმუხრანმა?!
5

ყველაფერი რიგზეა, ეკატო!
გვესმის ერთმანეთის!

ნუ გადაგვისხით იმედებზეე ცივი წყალი პატარა გოგონებს :))  ნუ, რაც მართალია, მართალია... ნეჩევო ნე პაძელაიშ :(

შემოგბედავთ, ბატონო მიშა და 30-ე კომენტარს ვუპასუხებ. თქვენ ყურადღებით უნდა წაგეკითხათ ჩემი მინაწერი და თქვენივე ლექსის ფრაგმენტისთვისაც მეტად მიგექციათ ყურადღება. მე ხომ არ მითქვამს, თქვენ დამიბერდით-მეთქი? მე თქვენ მხოლოდ პერიფრაზის მიღმა მდგომი ავტორის გამო გთხოვეთ დასტური. იმავე 30-ში, თუ არ ვცდები ლაქიას პასუხობთ, ლირიკულ გმირებს თუ გადახდათო რამე. ჰოდა, აგაშენათ ღმერთმა! მეც მაგ გმირებმა დამაფიქრეს :)

ოჰ, სულ ასე ხდება?:|

ასაკობრივ სხვაობას მგონია, რომ არსებითი მნიშვნელობა არ აქვს ოჯახის შექმნისას, როცა ჭეშმარიტი სიყვარულით იქნება ოჯახი, ამ სიყვარულს და ვნებას უფრო ძლიერი გრძნობა, მეგობრობა, პატივისცემა  ანაცვლებს წლების შემდეგ. რა თქმა უნდა შეჩვევაც დიდ როლს თამაშობს. ბუნებაში უკვალოდ არაფერი იკარგება და ჭეშმარიტი სიყვარული, ჩემი აზრით არ გაქრება. თუმცა, მე ჯერ კიდევ პატარა ვარ იმისთვის, რომ ამ საკითხის გასაანალიზებლად ცხოვრებისეული გამოცდილება მქონდეს. :)

ლექსს კი 5! იმიტომ რომ დამაფიქრებელია.  :)

მომეწონა...ძალიან ამაღელვებელი ლექსია...მთელი გრძნობით დაწერილი

ქმარიც სახლშია, ცოლიც სახლშია,
თუმც ვიღაც სახლში მაინც არ არის!.. 

ის "ვიღაც" სიყვარულია???ვნებააა??თუ რაა....????

მე მომეწონა სათქმელი კარგად არის გადმოცემული
და გასაგებათ მეც შემომიარეთ :)

და დისტანცია სარეცლებს შორის :) :) მართლაც საინტერესო თემაა! ლექსიც შესაბამისი!

ძალიან კარგი ლექსია, ვარგა, ვარგა, თან როგორ!

5

და რაც, და, თითქოს სულ ალალია,
სინამდვილეში არის მარტივი... 

აბსურდი, რომლის ყველა სახელი
იწყება ასე: ოჯახი...  ბავშვი...

:) +2

ბატონო მიშა, ნუ შემაცოდეთ ახლა კაცები :)) ეს ხუმრობით  რათქმაუნდა:)

ლექსს 5:)

საინტერესო თემა და ლექსი :)
ეს ალბათ ის შემთხვევაა ქალს და კაცს რომ ეგონათ უყვარდათ ერთმანეთი და მომავალში ერთმანეთს მარტო სიცივეს ანახებენ.
თორემ რა შუაშია ასაკი და წლები?
ესეც ჩემი აზრი! :)

"ცარიელი ამხელა ბინა..' '  მართლა კარგი ლექსია. სევდა, მომერია..  სიტყვები არ მყოფნის  მართლა ძლიერი ლექსია. დიდი მადლობა.55555555 

ლექსს დასაწუნი იმდენად არაფერი აქვს, რამდენადაც მასში დასმული თემაა პრობლემურიც, საინტერესოც და საკამათოც. ამ საიტზე მსგავსი საკითხი ადრეც წამოიჭრა და იგივეს გავიმეორებდი თქვენი ლექსის ქვეშ, თუკი რამეს ნიშნავს თქვენთვის. ქრისტიანებს გვაქვს უნიკალური რელიგია, სადაც სიტყვა \"არ შეიძლება\" არ არსებობს.  საერთოდ, მგონია, რომ დოგმატურ აკრძალვებზე მართლმადიდებლები არ უნდა ვსაუბრობდეთ, თუ რაღაცეები არ გვესმის, ან არასწორად გვესმის, ეს თავად ადამიანების გონებრივ-ინტელექტუალურ სისუსტეზე, ან სულაც უმეცრებაზე მიუთითებს. დოგმა არსებობს საეკლესიო წესში, მაგრამ სიბრძნე, რომელსაც ქადაგებს მართლმადიდებლობა, ემსახურება მხოლოდ იმის შესწავლას, რა შეიძლება და როგორი უნდა იყოს ქრისტეს მიახლოებული ადამიანი  \"შექმნა ღმერთმა კაცი თავის ხატად და მამაკაცად და დედაკაცად შექმნა ისინი\",_წერია ბიბლიაში. როგორც წმინდა მამები გვასწავლიან, ქალს, ისევე როგორც კაცს, წილად ხვდა პატივი, ღვთის ხატად შექმნილიყო. ეს ხატი ყოველგვარ ეთნიკურ, სოციალურ და სქესობრივ განსხვავებაზე მაღლა დგას. ორივე ბუნება _ ქალურიც და მამაკაცურიც თანაბრად ღირსეულია. ბიბლიის თანახმად, ცოდვამ საფუძვლიანად შეარყია ოჯახური ყოფა და შერყვნა ქალისა და მამაკაცის ურთიერთდამოკიდებულება. ბოროტმა ჯერ დედაკაცი აცდუნა, შემდეგ იარაღად გამოიყენა მამაკაცის შესაცდენად. ჩადენილი დანაშაულისთვის, სიყვარულისა და ქმარზე გავლენის ბოროტად გამოყენებისათვის(გთხოვთ, დაუკვირდეთ ამ ნაწილს, პირდაპირ ჩანს ქალის უპირატესობა მამაკაცზე) ღმერთმა დასაჯა ცოლი სატანჯველით, რომლის გარეშე შეუძლებელია კაცთა მოდგმის გამრავლება; ღმერთი ცოდვით დაცემისთანავე დაპირდა ადამს და ევას ცოდვისგან თავის დახსნის საშუალების მოვლინებას, რომლითაც ამავდროულად დედაკაცსა და მამაკაცს შორის დარღვეულ თანასწორობასაც აღადგენდა. ამრიგად, ქრისტიანობამ კაცისა და ქალის თანასწორობა დაამყარა, რადგან ქრისტეში \"არა არს ჩვევა არცა მამაკაცისა, არცა დედაკაცისა\" (გალ.3,28) ქრისტიანობის მიერ ქალისთვის მოტანილი თავისუფლებისა და მაღალი ღირსების მიუხედავად, მას დედაკაცი მამაკაცად არ უქცევია. სქესთა შორის განსხვავება, რომელიც განსაკუთრებულ ცხოვრებისეულ ასპექტში, ფსიქოლოგიასა და ფიზიოლოგიაში ვლინდება, შენარჩუნებულია. ეკლესიის მამების განმარტებით, სწორედ ამ სხვადასხვაობით არის განპირობებული მამაკაცისა და დედაკაცის როლი ეკლესიის ცხოვრებაში. ქრისტიანობა არ აკნინებს არც ერთ სქესს. როდესაც ვამბობთ, რომ ცოდვა დედაკაცისგან შემოვიდა_ეს არის ფაქტის კონსტატაცია და არა მისი დაკნინება.
      თუკი ქალსიგან_ ევასგან_ შემოვიდა ცოდვა და დაეცა კაცობრიობა, ასევე ქალისგან, მარადქალწული მარიამისგან იშვა მაცხოვარი_კაცობრიობის მხსნელი.
      არ ვიცი, რამდენად გასაგებად მოვიტანე სათქმელი მითხველამდე, მაგრამ მასში ჩადებული განმარტებები მე არ მეკუთვნის. თუ ამ კუთხით შევხედავთ წამოჭრილ თემას, შეიძლება ჩავთვალოთ, "ქალი და მამაკაცი" სულაც არ არის ის დილემა, რომელიც თავად კაცობრიობამ დაუძლეველ პრობლემად აქცია.

სიზმარში შემომხვდა ალია,
იქნება ქალღმერთი დალია?
თვალებში ჩამხედა, ჩავხედე,
შიგ იყო გრძნობების გალია.
მე ყველა კაცის გავიგე უეცრად,
ვნებების ნექტარის წვეთები
ვინც მისი ბაგიდან დალია,
და მაინც გამიჩნდა სურვილი-
ბოლომდე მომეკლა წყურვილი.
არ ვიცი- კარგია? ცუდია?
მასში ხომ ნამდვილი ქალია,
ბოლომდე დაწვავს და დაფერფლავს,
თუ გინდა კლდე იყოს სალია!..
...ვერც ჩემით მოიკლა წყურვილი
და სხვისი გაუჩნდა სურვილი :)

ნუთუ, უფალო, ესეც ხარკია
იმ უადგილო, პირველი ცოდვის? -
ქმარს წარსულისკენ უასასკია...
ცოლი კი მომავლისაკენ მოდის...

და შეეფრქვია კითხვა ოხშივრად
სივრცეს ამბორი ვით ნაპარავი,
ქმარიც სახლშია, ცოლიც სახლშია,
თუმც ვიღაც სახლში მაინც არ არის!..
55555555!

მადლობა ყველას!

და ვთხოვდი იმ ავტორს, ვისაც ყველაზე მეტად არ მოეწონებოდაეს ლექსი, ვრცლად და არგუმენტირებულად დაეწერა აქვე, კომენტარიშივე თავის მოსაზრება. უნდა ვთქვა, რომ ასეთი კომენტარები მე, პირადად, ძალიანაც მჭირდება ხოლმე რაღაც-რაღაცებზე დასაფიქრებლად და არავითარ გაღიზიანებას არ იწვვს ჩემში, თუკი მსგავსი კომენტარის უკან პროფესიონალ და ობიექტურ ადამიანს ვხედავ!

საუცხოო ლექსია, სევდასაც რომ მოგგვრის!

უბრწყინვალესი ლექსია. არა აქვს მნიშვნელობა, რა ფორმითაა შესრულებული. ამ მომენტში, ლექსის ღირებულება, ასი პროცენტით, მხოლოდ შინაარსით იზომება. პრობლემა, რომელიც ედემიდან გამოდევნილ ადამსა და ევას, იქვე, ედემის ჭიშკართან დახვდა და დღემდე თითოეულის გულში მარადიულ მდგმურადაა ჩაბუდებული, და ასე გაგრძელდება მანამ, ვიდრე მზის მესამე სოფლის მკვიდრი იქნება ერთიცა და მეორეც, შესანიშნავად აქვს ავტორს გადმოცემული არც თუ დიდ ლექსში. ამ თემას ათასწლეულების მანძილზე არაერთი გენიოსის კალამი შეაცვდა, მაგრამ პრობლემა ისევ დღის წესრიგში დგას და იქნება მომავალშიც. ეს ჩვენი ცხოვრებაა, აქ ადამიანის ხელის შეხება ვერაფერს შეცვლის. ამ პრობლემის მარად თანამდევი სინანული, ტკივილი თუ განცდა, კიდევ ვიმეორებ, ბრწყინვალედ გადმოსცა ავტორმა. პოეტმა ის გააკეთა შესანიშნავად, რისი გაკეთებაც მხატვრული და წყიბილი სიტყვით შეიძლებოდა. გაიხარე ავტორო.

ანა ახმატოვას ერთი ჩემი საყვარელი ლექსი გამახსენა განწყობით-
Я пью за разоренный дом,
За злую жизнь мою,
За одиночество вдвоем,
И за тебя я пью,—
За ложь меня предавших губ,
За мертвый холод глаз,
За то, что мир жесток и груб,
За то, что Бог не спас..........

და არაფერი მერე ახალი
და ჩუმი სევდა თანდათან თავში...

მართლაც გავრცელებული რეალობა,თუმცა აქ აქცენტგაკეთებულ ასაკობრივ სხვაობის გარდა,კიდევ ბევრ რამეს შეუძლია ორი ადამიანის ამ მდგომარეობამდე მიყვანა...
მუდმივი არაფერია ზრუნვის გარეშე...არც სიყვარული...მონდომება უნდა ამას,კვება,რომ არ მოკვდეს და გაქრეს..დაფასება უნდა სხვის მონდომებასაც...მუდმივად არც ჩვენ ვართ ამ მიწაზე...იქეთ წავალთ ყველა და მე ვიცი წყვილები,რომლებსაც შეიძლიათ ამაყად თქვან-ჩვენ შევძელით ეს ბოლომდე...

,,ამ ერთბეწო ლექსში საკმაოდ დიდი და ურთულესი თემაა ჩადებული! ,,

გ ე თ ა ნ ხ მ ე ბ ი თ!!!

:)

ასაკით განსხვავებული ქორწინება ოჯახობის რაღაც ეტაპზე ბზარს ბადებს. ცოლს, კვლავაც ახალგაზრდა ქალს სხვა უყვარდება. ქმარი უკვე სიბერისაკენ მიდრეკილა. ქალისთვის კი  ს ი ც ო ც ხ ლ ე  კვლავაც გრძელდება და ახალი და ლამაზი შინაარსით იტვირტება. და ამიტომ იბადება პარადოქსული და ტრაგიკული რეალობა. როდესაც "ქმარიც სახლშია, ცოლიც სახლშია,
თუმც ვიღაც სახლში მაინც არ არის!.."

ეს ავტორის ერთერთი კომენტარიდან მოვიტანე, რადგან მთლიანობაში ვეთანხმები. მეტს ვეღარაფერს ვიტყვი, ლექსში საკმაოდ ნათლადაა გადმოცემული ის სიტუაცია, რომელიც არც თუ ისე იშვიათია ამ ცხოვრებაში.

პატივს ვცემ ამ ავტორს, რომელსაც ხშირად ვითხულობ და მომწონს მისი ლექსები... რამოდენიმე განსაკუთრებით

დიახ, ასაკი... წლები... ადრე რომ
ვითომ არაფერს ნიშნავდა სულაც...
დღეს გატაცებას მათსას ნადირობს
და წვავს წარსულის მშვენიერ სურათს!..

ძალიან კარგი ლექსია!

ძალიან გულში მომხვდა ეს ლექსი მიშაა!-მართლა ალალად სიმართლეა და აიმიტომ ..................55555555555555

ცოლ-ქმრის ურთიერთობის ანატომიაა წლების განივ ჭრილში დანახული, განცდილი და მკითხველამდე საინტერესოდ მოტანილი. სიყვარულს სამწუხაროდ, ყოველდღიურობა ხედნის, ზედ ნალებსაც აჭედებს და სწორედ ეს თქარა-თქურია მერე ნერვებს რომ გიშლის და "წვავს წარსულის მშვენიერ სურათს"...

კაცსაც კმაროდა სამყარო ვნებად,
ახლა კი ღამე - გილიოტინა,
თავისთვის უხმოდ და უბრად დნება,
ცარიელია ამხელა ბინა...
:(

მაგარი ლექსია :)

ეს გამახსენდააა  უცებ რატომღაააც  " როცა გტკივდება გვერდები ეს ნიშნავს ?ძმაო ბერდებიიიიი":)):)):)) 
  არაა ცუდი ლექსი ისე.

უიჰ :(

ვაჰ... რეალობაა ხო ეს :(

აბსურდი, რომლის ყველა სახელი
იწყება ასე: ოჯახი...  ბავშვი...
და არაფერი მერე ახალი
და ჩუმი სევდა თანდათან თავში...


აი ეს მომენტი მაგრად....

სასტიკ რეალობას  ვერ  ვიტან... მაპატიეთ

ლექსი მშვენიერი.

რაც შეეხება თემატიკას, სათაურს ვერ დავეთანხმები, ეს პარადოქსი არ არის, ეს რეალობაა, რომელზეც თვალებს ხუჭავენ.

ოჯახების უმეტესობა როგორი სიყვარულითაც არ უნდა იყოს ნაშენები აუცილებლად მიაღწევს თავის ლოგიკურ პიკს და მერე დაბლა ეშვება, ზოგი სწრაფად, ზოგი კი წლებში იწელება :)
ყველაფერი რაც იწყება ადრე თუ გვიან სრულდება.
და აქ ასაკობრივი სხვაობა უკვე ნაკლებადაა გადამწყვეტი ფაქტორი.
უფრო სწრაფი დაღმავლა შეიძლება ასაკით თანატოლ წყვილებში იყოს, ვიდრე დიდი სხვაობის დროს.
ასე რომ ასე ხელაღებით თქმა შეუძლებელია.
ერთი კი ფაქტია, იქ სადაც გრძნობებია ციფრები უბრალოდ სიმბოლოებია.
ფორმალური მხარე კი სიყვარულის მტრების მოგონილია :)
ჯვრისწერა კი ღვთისთვის შეწირული სიყვარულის ნაწილი.

ასე ვთვლი მე, შეიძლება ბევრისთვის ეს მიუღებელია, მაგრამ ჩემი აზრი ასეთია.

რეზიუმე : დაიკიდეთ ციფრები და აკეთეთ ის რაც განგრევთ შინაგანად და გითრევთ ბოლომდე :)

ჰოო, ტრაგიკული და პარადოქსული  :( 555

ალალად უმაგრესი ლექსია!

პოეტუად აღწერილი ცხოვრების პროზა...
ასე აღვიქვი


ახლა კი ღამე - გილიოტინა5

ორივენაირად ხდება, ემილი!

ქმარიც სახლშია, ცოლიც სახლშია,
თუმც ვიღაც სახლში მაინც არ არის!..
თუმცა, მე არ ვთვლი რომ ასაკობრივმა სხვაობამ შეიძლება სიყვარული გაანელოს. მსგავსი რამ ერთი ასაკის წყვილებშიც ხდება.

და ყველას უღრმესი მადლობა!

დაისო:
ფართო გაგებით, სევდაც და ყველა დანარჩენი გრძნობაც თავში, ტვინში, ცენტრალურ ნერვულ ორგანოში იბადება და მერეღა შეიძლება ჩადგეს გულშიც და მზერაშიც (თვალებში).

ეკატო:
რა თქმა უნდა, მიგიხვდი ნათქვამს!
ამავე დროს, მინდა აღვნიშნო, რომ სასურველია ლექსში გამოთქმული აზრები ავტორის ცხოვრებას არ მიაწეროთ - არავითარი "განვლილი დღეების შეფასება" მე არ დამიწყია, და ასეც რომ ყოფილიყო, მას აქ, ლექსის სახეს ნამდვილად არ მივცემდი.

სერგეი:
შენ კითხულობ, რომ "თუ ქმარიც სახლშია და ცოლიც, მაშ ვინ აკლიათ?"
რიტორიკული შეკითხვაა!
საქმეც და ტრაგიკული და პარადოქსულიც სწორედ ისაა, რომ ორივენი სახლში არიან, მაგრამ ერთ-ერთი მათგანი (ამ შემთხვევაში ახალგაზრდა ცოლი), ამავე დროს იქ არ არის... სულიერად, ფსიქოლოგიურად და ა. შ.

ლაქია:
ვწუხვარ, მაგრამ საერთოდ ვერ გაგიგია ლექსი, ვერ  წ ა გ ი კ ი თ ხ ა ვ ს!
პოეტს კი არ დამართია რაიმე, არაამედ ლექსის ლირიკულ გმირებს შეიძლება დაემართათ რაიმე!
ეს კი სულ სხვა რამაა!

ვფიქრობ, რომ საგიტტარიომ და იმო ბაბუმ სწორად დასვეს აქცენტები!

" ავტორი ზუსტად აღწერს წლებისგან განელებულ გრძნობას", - აღნიშნავს ერთი.
"მოგესალმები,  ურთულეს  ურთიერთობათა  უძნელესი  ფსიქოანალიზით  ეგზომ  დაკავებულო  ძმაო! " - წერს მეორე.

მოკლედ კი მინდა ვთქვა, რომ ამ ერთბეწო ლექსში საკმაოდ დიდი და ურთულესი თემაა ჩადებული! ლამის სარომანე თემა!

მათთვის, ვინც ვერ ამოიკითხა ეს თემა, ფაბულას განვმარტავ: ასაკით განსხვავებული ქორწინება ოჯახობის რაღაც ეტაპზე ბზარს ბადებს. ცოლს, კვლავაც ახალგაზრდა ქალს სხვა უყვარდება. ქმარი უკვე სიბერისაკენ მიდრეკილა. ქალისთვის კი  ს ი ც ო ც ხ ლ ე  კვლავაც გრძელდება და ახალი და ლამაზი შინაარსით იტვირტება. და ამიტომ იბადება პარადოქსული და ტრაგიკული რეალობა. როდესაც "ქმარიც სახლშია, ცოლიც სახლშია,
თუმც ვიღაც სახლში მაინც არ არის!.."

ქმარიც სახლშია, ცოლიც სახლშია,
თუმც ვიღაც სახლში მაინც არ არის!..


ის კი, ახალი ტრფობის ყვავილი,
ამ პარადოქსის რომ იშვა ალში,
კაცში - ტეხაა ნეკნებს გავლილი,
ხოლო - სიამის სინათლე ქალში...

როცა სიყვარული შეჩვევაში გადადის...ეს სიყვარული აღარააა... და რა სასიხარულოა, თუ ამ დროს საშველად ახალი ტრფობის ყვავილი იშლება...
თემა რთულია...და ბევრიც შეიძლება ითქვას, მაგრამ ღიირს კიი?...

უნიჭიერესი პოეტის კიდევ ერთი შედევრი....

იმდენჯერ წავიკითხე უკვე ზეპირად ვიცი.

მოგიკითხეთ  დიდი პატივისცემით!

ნამდვილი სიყვარულია მუდმივი სერგეი!!!!!!!!

და ის რაც ამ პოეტს დამართნია მინდა გითხრა რომ  არ იქნებოდა ნამდვილი . მოჩვენებითი კი ყველაფერი წარმავალია,--- ისე გაგიქრება თვალსა და ხელს შუა, როგორც უდაბნოში  მ ი რ ა ჟ ი.

კარგია!

ძლიერი ხარ ძამია, ძლიერი!!!
გაიხარე შენა!!!
ყოჩაღ!!!
მშვენივრად აისახა ურთულესი თემა!!!
კარგი ხარ პოეტო!!!

ნაბახუსევზე დაწერილს ჰგავს. :)


ნუთუ, უფალო, ესეც ხარკია
იმ უადგილო, პირველი ცოდვის? -
ქმარს წარსულისკენ უასასკია...
ცოლი კი მომავლისაკენ მოდის...

სიყვარული მარადიულია და არ ცვდება!:) მე მჯერა:)

ლექსი მომწონს:)

მშვენიერი ფინიში:)

თუ ქმარიც სახლშია და ცოლიც, მაშ ვინ აკლიათ?
ბოვშები...
აბა მესამე ჯერ  ...ნე პრაქტიკუეტსა ზდეს!
...სიყვარული დამთავრდაო, თქვა ავტორმა....
არის კი რამე მუდმივი???
მშვენიერი ანალიზია, ცხოვრებისეული, უშუალო და თან გავრცელებული.
დიდი მადლობა ავტორს, რომ ის სერიოზულ თემებზე წერს.

ქმარიც სახლშია, ცოლიც სახლშია,
თუმც ვიღაც სახლში მაინც არ არის!..

ავტორი გაცვეთილ სიყვარულზე წერს ოსტატურად!
+2

წავიკითხე კიდევ ერთხელ. არ ვიცი, თავში სევდის ადგილი რამდენად არის. გულში რომ იყოს, გასაგები იქნებოდა, ამიტომ გავიმეორებ: რწმენით!
                                                                                          პატივისცემით

კაცში - ტეხაა ნეკნებს გავლილი,
ხოლო - სიამის სინათლე ქალში...

მოგესალმები,  ურთულეს  ურთიერთობათა  უძნელესი  ფსიქოანალიზით  ეგზომ  დაკავებულო  ძმაო!  მაინც  უფრო  უკეთაა  საქმე  და  ამას  საფინალო  სტროფიც  გვანიშნებს...
მოგიკითხე!

აბსურდი, რ_ი_მლის ყველა სახელი  (შეასწორეთ)


ნუთუ, უფალო, ესეც ხარკია
იმ უადგილო, პირველი ცოდვის? -

55555555555 მგრძნობიარეა :)

მე მეგონა ასეთი სევდით, მხოლოდ ქალები ავადდებოდნენ...555555555

:(

+2. ლექსი ტოტალურად მშვენიერია, ასევე მწარე სიმართლეცაა ,ავტორი
ზუსტად აღწერს წლებისგან განელებულ გრძნობას. მარადიული არაფერია ამქვეყნად.

ბოლო რომ არა, ვიფიქრებდი,  განვლილი დღეების შეფასება დაუწყია და სიბერეც შემოჰპარვია-მეთქი. ,,ჩვენ აღარ ვოცნებობთ, იწყება ნამდვილი სიბერე" - თქვენ ხომ მიმიხვდით ვისაც დავესესხე, ბატონო მიშა.

<ნუთუ, უფალო, ესეც ხარკია
იმ უადგილო, პირველი ცოდვის? -
ქმარს წარსულისკენ უასასკია...
ცოლი კი მომავლისაკენ მოდის...>
55555

ვაჰ, რა მაგარია. იმედია ყველა ქორწინების ბოლო ეგ არაა. :) 555555

პოეტურად თქმული სიმართლე...
5 ნიჭიერ კაცს!

იცი,მაინც მგონია,ქალი ასე არასოდეს იფიქრებს,
არც გაივლებს გულში ასეთ ფიქრს. თუ ვცდები მე მაპატიეთ...:D

"ქმარიც სახლშია, ცოლიც სახლშია,
თუმც ვიღაც სახლში მაინც არ არის!.." ეს კი მომწონს...

პ.ს: რომც იყოს სრული ბედნიერება,
      პოეტს ყოველთვის აკლია რაღაც...:)

გავედი სანამ გამიტანეს! :D

და დისტანცია სარეცლებს შორის
იზრდება... ადრე სხვა იყო როგორ

ქმარიც სახლშია, ცოლიც სახლშია,
თუმც ვიღაც სახლში მაინც არ არის!..

ეს ოთხი სტრიქონი მისტიკურ-ემოციური. დიდი პოეზია.
დანარჩენი ძალიან კარგი ლექსი!
მოკითხვა! გაიხარე, მიშა!

აუ,ეს რა არის რა,მართლაც სევდა და კიდევ ამდაგვარი რაღაცეებიიი
მაგარი ლექსია ძალიან
+2

55555

დაისო, წაიკითხე კიდევ ერთხელ ლექსი!

აუჰ, იმდენი ხმაურიანი ლექსების შემდეგ, ეს რა დაგმართიათ? რიგითი "კაცური" უსუსურობა შემომცქერის.  რწმენით!

ენითაუღწერლი სევდა მეფობს აქ...

"ქმარიც სახლშია, ცოლიც სახლშია,
თუმც ვიღაც სახლში მაინც არ არის"

რა მტკივნეული შეგრძნება იქნება ეს!..

ლექსი - კარგი!

და დისტანცია სარეცლებს შორის
იზრდება... ადრე სხვა იყო როგორ...

გორგილაძე ამ ამბავს ასე აღწერდა:

,,ქალო რაფერ გიბერდები,
რაფერ გინათესავდები"...

დიდება ჭეშმარით პოეტებს!