ეს ტახტია.
არაბული ტახტი.
წითელი, ნატურალური ბაობაბის ხისაგან დამზადებული.
ეს კი მისი განუმეორებელი ჩუქურთმებია,
ოქროცურვილი არშიებით,
რომლებიც სიმბოლურად
ეროსის გზა-ბილიკებს გამოსახავენ.
ესეც ეროსისავეთავიანი საზურგე,
რომლის ფართო მკერდზეც დიდრონი გული და
წამახული ისრები გამოუყვანია ოსტატს...

დიდებული ნამუშევარია, დიდებული!

ეს ჩვე...
არა, ეს ჩემი ტახტია...
ჩემი არაბული ტახტი -
მდიდრული თავისი ფასით, ნატურითა და შინაარსით...
ლამაზი და მშვენიერი,
მყარი და ფართო,
რომელიც ამ შვიდიოდე წლის წინათ ვიყიდე და
რომლის თეთრსა და ფაფუკ თეთრეულშიც...

მაგრამ...

ჰო...
ეს ტახტია...
არაბული ტახტი...
რომელზეც მე და ჩემს თანამეცხედრეს
ამ შვიდი გრძელი და უვნებო წლის მანძილზე
ერთხელაც არ გვძინებია ერთად...

ახლა...
ეს ტახტი - ჩემი ოცნებების სასაფლაოა...
ნუ, ნუ მესტუმრებით,
ნუ შეხედავთ მას...
რადგან,
მიუხედავად გარეგნული ბრწყინვალებისა,
ვიცი -
არ მოგეწონებათ და
დაუფარავ თანაგრძნობას წამაკითხებთ მზერაში...
მე კი არ მინდა, რომ ვინმეს ვებრალებოდე,
რადგან
ჯერ ისევ ახალგაზრდა ვარ და
სიცოცხლე,
სიყვარული მწყურია!..